در همین زمینه
بخشی از سوالات دانشجویان از عوامل «عصر جدید» همراه با خطاب‌های تند و انتقادی بود و باعث شد چندین بار نظم جلسه بهم بخورد.
عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر- روز شنبه ۱۴ اردیبهشت نشست نقد و بررسی برنامه تلویزیونی «عصر جدید» با حضور احسان علیخانی، آریا عظیمی‌نژاد و سیدبشیر حسینی مجری و داوران این برنامه در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد.
این مراسم با حواشی بسیاری همراه بود که البته شاید صحبت‌های سید بشیر حسینی در برنامه یکی از دلایل پر تنش شدن این جلسه باشد، وی نقد تندی را درباره دانشجویان و استادان علوم اجتماعی مطرح و بیان کرد:
“چرا استادان ما حرف جدی ندارند؟ من اگر دانشگاهی هستم آمده‌ام تا از مسایل جامعه‌ام حرف بزنم. پُز دانشگاهی این شده است که حرف‌های صدتا یه غاز بیان شود که الان می‌شود گفت و ۱۰ سال دیگر هم می‌شود همان حرف‌ها را تکرار کرد.”
حسینی همچنین در نقد دیگری به دانشجویان علوم اجتماعی بیان کرد که خاطره‌اش از تدریس در این دانشکده این است که این دانشجویان همیشه اخمالو هستند.
وی درباره دانشگاه تهران نیز عنوان کرد: دانشگاه تهران بیشتر از اینکه دانشگاه مادر باشد انگار نامادری است!
البته که این سخنان از طرف اساتید دانشگاهی و دانشجویان حاضر در جلسه به طرق مختلف جواب داده شد، از جواب‌های آرام و متین تا داد و بیداد و حتی رفتن یکی از دانشجویان به روی سن و انجام حرکاتی نمایشی و …
بخشی از سوالات دانشجویان از عوامل «عصر جدید» همراه با خطاب‌های تند و انتقادی بود و باعث شد چندین بار نظم جلسه بهم بخورد و مجری بارها نسبت به تمام شدن زمان پرسش و همچنین رعایت ادب و احترام مهمانان تذکر دهد.
در این میان هم برخوردهای دانشجویان از کوره در رفتن بود و هم جواب‌ها و حرف‌های دکتر حسینی بیشتر رنگ و بوی طعنه و رو کم کنی داشت.
فارغ از تمام این اتفاقات از یک نکته نباید غافل ماند آنهم حضور برنامه‌سازان عصر جدید در چنین جلسه‌ای است، بهر حال حضور در دانشگاه و خود را در معرض نقد قرار دادن یک اقدام نیک است.
درست است که حواشی زیاد این جلسه شاید هر برنامه ساز تلویزیونی دیگری یا حتی خود مسئولان دانشگاهی برگزار کننده را از ادامه این روند بترساند ولی اصل قضیه را نباید فراموش کرد که جامعه مخاطب فعالی چون دانشجویان حق دارند که اظهار نظر کنند.
فارغ از کیفیت برنامه عصر جدید و موافقت یا مخالفت با آن نفس برگزاری چنین جلساتی یک دستاورد ۲ طرفه است هم برای تلویزیون و برنامه سازان آن و هم برای جامعه دانشگاهی.
اتفاقا اگر دیگر برنامه‌سازان تلویزیونی هم با شرکت در چنین برنامه‌هایی خود را در معرض نظر مستقیم مخاطبان قرار دهند شاید بسیاری از اتفاقات و تصمیم گیریهای محدود به یک تیم واحد یا یک اتاق فکر چند نفره تغییر یابد.
شجاعت برنامه‌سازان و حتی دانشجویان قابل تقدیر است اما نکته مهم این است که ما باید راه و رسم حرف زدن و دیالوگ برقرار کردن را هم یاد بگیریم تا جنجال به پا نشود و چنین مواجهه رودرویی برای هر ۲ طرف محصولی به بار بنشاند.
در هر جامعه‌ای برای رشد فرهنگی بسیار پیش آمده است که جامعه ناچار به تحمل هزینه‌هایی است و برای گذر از یک مرحله باید ظرفیت و پتانسیل جامعه را بالا برد، جلسه برنامه‌سازان عصر جدید در دانشگاه تهران از این دست اتفاقات است، اصل قضیه نباید فدای چند حاشیه و داد و بیداد – منطقی یا غیر منطقی – چند نفر شود. گفتمان برنامه‌سازان و دانشجویان و اساتید دانشگاهی رشد فرهنگی به دنبال دارد.
امید که این رویه ادامه یابد علی الخصوص با محوریت تلویزیون و برنامه‌های مختلف آن. مسئولان دانشگاهی و برنامه‌سازان تلویزیونی لطفا نترسید و پا پس نکشید.
این مراسم با حواشی بسیاری همراه بود که البته شاید صحبت‌های سید بشیر حسینی در برنامه یکی از دلایل پر تنش شدن این جلسه باشد، وی نقد تندی را درباره دانشجویان و استادان علوم اجتماعی مطرح و بیان کرد:
“چرا استادان ما حرف جدی ندارند؟ من اگر دانشگاهی هستم آمده‌ام تا از مسایل جامعه‌ام حرف بزنم. پُز دانشگاهی این شده است که حرف‌های صدتا یه غاز بیان شود که الان می‌شود گفت و ۱۰ سال دیگر هم می‌شود همان حرف‌ها را تکرار کرد.”
حسینی همچنین در نقد دیگری به دانشجویان علوم اجتماعی بیان کرد که خاطره‌اش از تدریس در این دانشکده این است که این دانشجویان همیشه اخمالو هستند.
وی درباره دانشگاه تهران نیز عنوان کرد: دانشگاه تهران بیشتر از اینکه دانشگاه مادر باشد انگار نامادری است!
البته که این سخنان از طرف اساتید دانشگاهی و دانشجویان حاضر در جلسه به طرق مختلف جواب داده شد، از جواب‌های آرام و متین تا داد و بیداد و حتی رفتن یکی از دانشجویان به روی سن و انجام حرکاتی نمایشی و …
بخشی از سوالات دانشجویان از عوامل «عصر جدید» همراه با خطاب‌های تند و انتقادی بود و باعث شد چندین بار نظم جلسه بهم بخورد و مجری بارها نسبت به تمام شدن زمان پرسش و همچنین رعایت ادب و احترام مهمانان تذکر دهد.
در این میان هم برخوردهای دانشجویان از کوره در رفتن بود و هم جواب‌ها و حرف‌های دکتر حسینی بیشتر رنگ و بوی طعنه و رو کم کنی داشت.
فارغ از تمام این اتفاقات از یک نکته نباید غافل ماند آنهم حضور برنامه‌سازان عصر جدید در چنین جلسه‌ای است، بهر حال حضور در دانشگاه و خود را در معرض نقد قرار دادن یک اقدام نیک است.
درست است که حواشی زیاد این جلسه شاید هر برنامه ساز تلویزیونی دیگری یا حتی خود مسئولان دانشگاهی برگزار کننده را از ادامه این روند بترساند ولی اصل قضیه را نباید فراموش کرد که جامعه مخاطب فعالی چون دانشجویان حق دارند که اظهار نظر کنند.
فارغ از کیفیت برنامه عصر جدید و موافقت یا مخالفت با آن نفس برگزاری چنین جلساتی یک دستاورد ۲ طرفه است هم برای تلویزیون و برنامه سازان آن و هم برای جامعه دانشگاهی.
اتفاقا اگر دیگر برنامه‌سازان تلویزیونی هم با شرکت در چنین برنامه‌هایی خود را در معرض نظر مستقیم مخاطبان قرار دهند شاید بسیاری از اتفاقات و تصمیم گیریهای محدود به یک تیم واحد یا یک اتاق فکر چند نفره تغییر یابد.
شجاعت برنامه‌سازان و حتی دانشجویان قابل تقدیر است اما نکته مهم این است که ما باید راه و رسم حرف زدن و دیالوگ برقرار کردن را هم یاد بگیریم تا جنجال به پا نشود و چنین مواجهه رودرویی برای هر ۲ طرف محصولی به بار بنشاند.
در هر جامعه‌ای برای رشد فرهنگی بسیار پیش آمده است که جامعه ناچار به تحمل هزینه‌هایی است و برای گذر از یک مرحله باید ظرفیت و پتانسیل جامعه را بالا برد، جلسه برنامه‌سازان عصر جدید در دانشگاه تهران از این دست اتفاقات است، اصل قضیه نباید فدای چند حاشیه و داد و بیداد – منطقی یا غیر منطقی – چند نفر شود. گفتمان برنامه‌سازان و دانشجویان و اساتید دانشگاهی رشد فرهنگی به دنبال دارد.
امید که این رویه ادامه یابد علی الخصوص با محوریت تلویزیون و برنامه‌های مختلف آن. مسئولان دانشگاهی و برنامه‌سازان تلویزیونی لطفا نترسید و پا پس نکشید.