خواسته فوتبال دوستان؛بجای تقابل و لجبازی با علی کریمی، گلایه هاش را بشنوید و پاسخ دهید

پایگاه خبری رسا نشر؛ مهدی سوری -هیچ ایرانی و فوتبال دوستی نیست که علی کریمی ستاره فوتبال ایران و معروف به جادوگر فوتبال را نشناسد. او را دوست نداشته باشد و خاطره ای از دوران بازیگری وی در مستطیل سبز به یاد نیاورد. علی کریمی بازیکن فوتبال در تیم های فتح، پرسپولیس و استیل آذین در ایران و یک لژیونر پر افتخار در باشگاههای خارجی همچون بایرن مونیخ، شالکه ۰۴ و … است که هیچگاه از حافظه ورزشی ایرانیان پاک نخواهد شد. علی کریمی مختص به پرسپولیس نبود.حتی استقلالی ها هم او را دوست داشته و همین حالا هم  همه ایران او را دوست دارند.

این روزها نام علی کریمی بعنوان یک منتقد و مربی عصبانی از فدراسیون فوتبال در صدر خبرهای ورزشی دیده می شود. گلایه هایی از جنس خشم و عصبانیت آن هم به سبک علی کریمی که در زمین فوتبال هم روحیه جنگنده ای داشت. هرآنچه گلایه و ادعای وی از فدراسیون فوتبال و رئیس آن است به حق یا نا حق، مورد بحث من نیست.به هیچ عنوان قصد دفاع از حرف های علی کریمی را ندارم. آنچه که مرا بیشتر به نوشتن این مطلب وادار می کند، قدرناشناسی ، حذف اجباری و برخوردهای سلیقه ای در عالم ورزش ایران است.

یک فوتبالیست برای مطرح شدن باید از هفت خوان بگذرد. تلاشی بی وقفه می خواهد تا استعداد هایش شکوفا شود. تازه آنوقت اگر شانس بیاو

رد و دیده شود می تواند در تیم های بزرگ بازی کند و حتی نام خود را در لیست منتخبین تیم ملی ایران ببیند. متاسفانه این آرزو با شرایط مدیریتی موجود درفوتبال ایران برای همه برآورده نمی شود. و همین تعداد افرادی هم که وارد عرصه حرفه ای می شوند طی این سالها سختی ها و نامهربانی های فراوانی دیده اند. و چه بسیار بازیکنانی که در اوج آمادگی بدلیل یک حاشیه ناخواسته ، از دنیای فوتبال ناجوانمردانه حذف شده اند. علی کریمی بعنوان یکی از بهترین فوتبالیست های ایران که عنوان مرد سال فوتبال آسیا را هم با خود یدک می کشد، در طول بازی در تیم های باشگاهی و تیم ملی هرآنچه که در توان داشته است را در مستطیل سبز آورده و برای ایران افتخار آفرینی کرده است. علی کریمی، علی دایی و کریم باقری اولین هایی بودند که بعنوان لژیونر در تیم های بزرگ اروپایی بازی کردند و آن روزها همه پزش را می دادند و مایه افتخار بودند. اما برای علی کریمی چه کردند؟ چگونه این همه سال تلاش هایش را، زحمات و زخم هایی که در زمین فوتبال بر او متحمل شد پاسخ دادند؟؟ و حالا با چه رویی با او بدین شکل رفتار می کنند؟؟ حداقل کاری که می شود برای تشکر و قدردانی از زحمات و افتخار آفرینی یک فوتبالیست کرد برگزاری یک بازی خداحافظی و تقدیر از اوست .برای کریمی چه کردید؟  مسئولان وقت در باشگاه پرسپولیس و فدراسیون فوتبال در عین بی لیاقتی حتی توان برگزاری چنین مراسمی را هم نداشتند.چرا باید خداحافظی علی کریمی تلخ و خارج از مستطیل سبز اعلام شود؟ لیاقت امثال کریمی ها و مهدوی کیاها خیلی بالاتر از این چیزهاست. در دنیای فوتبال تیم ها بازیکنان پا به سن گذاشته شان را روی سرشان می گذارند و در پایان دوران بازیگری از آنها به بهترین شکل ممکن تقدیر می کنند. و این پایان کار نیست. بلکه از آنها بعنوان مربی، مشاور و … در بدنه باشگاه استفاده می کنند و حقوق دریافت می کنند. اما در ایران نتنها میل به برگزاری یک بازی خداحافظی در شأن بازیکن وجود ندارد، بلکه بلافاصله، پس از اعلام خداحافظی وی را با بهانه های مختلف حذف می کنند و در همه زمینه ها با او قطع همکاری می کنند. برای سیستم فوتبال ما بازیکن تا زمانی که سالم است و خوب بازی می کند و گل می زند ارزشمند است. اما با کوچکترین مشکل، آنها را براحتی آب خوردن طرد می کنند و به زندگی فوتبالی شان پایان می پذیرد.

بیایید منطقی باشیم. علی کریمی و امثال او بیشتر به درد فوتیال ما می خورند یا جناب آقای تاج و آقای کفاشیان؟؟ چه عملکرد مثبت و قابل دفاعی دارند؟؟ فدراسیون فوتبال ما بقدری ضعیف و بی اعتبار است که حتی نتوانست از حق مسلم برگزاری بازی های خانگی مقابل عربستان در داخل خاک ایران دفاع کند.در حالیکه قطری ها این امر را تحقق بخشیدند. شاید سال گذشته پرسپولیس می توانست نقش موفق تری در جام باشگاه های آسیا داشته باشد؛ اگر بازی هایش مقابل عربستان داخل خانه برگزار می شد و نه در کشور سوم.

ما برای ورزش این کشور کار چندانی نکرده ایم. بخش عمده ای از موفقیت های کسب شده توسط دلاورمردان ایرانی ثمره تلاش و غیرت و وطن پرستی آنان است.در حالیکه فوتبالیست های کشورهای کوچک عربی درآمدهای بسیار بالایی دارند، فوتبالیست های ما حتی نمی توانند مبلغ قراردادهایشان را بدون دغدغه و در یک زمان مشخص بگیرند. بازیکن کفش هایش را آویخته و مربی فوتبال شده، اما هنوز مطالبات دوران بازیگری اش پرداخت نشده و این چک های برگشتی چه زمانی نقد می شود، خدا می داند.  در هر رشته ورزشی که بنگریم حاشیه، مشکلات مالی و درگیری های شخصی و اختلافات مدیریتی وجود دارد. و همین مشکلات باعث می شود که یا در مسابقات بین المللی موفق نباشیم و یا اینکه توسط فدراسیونهای بین المللی تهدید به حذف و جریمه و تعدیل شویم.

تا زمانیکه افراد غیر متخصص در زمینه های ورزشی و مدیریتی در رأس امور باشند و برنامه ریزی و سرمایه گذاری اصولی انجام نشود نمی توانیم در عرصه های بین المللی موفق باشیم.بها دادن به پیشکوستان، مشارکت دادن و مشاوره گرفتن از آنها خود یکی از کلیدهای موفقیت در ورزش کشور می باشد. طرد کردن و برخوردهای قهر آمیر و تشکیل پرونده در کمیته انضباطی تنها به ضعیف تر شدن ورزش کشور می انجامد. امروز اگر علی کریمی گلایه مند است؛ باید از طریق گفتمان و پاسخ دادن به پرسش هایش و رفع مشکلاتش به او کمک کرد. نه اینکه با او به تقابل و لجبازی پرداخت. همانگونه که گفتم برای علی کریمی ها کاری نکرده ایم که بخواهیم از او و امثال او طلبکار باشیم. خَلق لحظات شاد و پر افتخار و به اهتزاز در آمدن پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران در عرصه های بین المللی مرهون تلاش و فداکاری ورزشکاران با غیرت و  با تعصبی چون اوست .مردم ایران و مسئولین ورزشی مدیون این افراد هستند. تکریم و احترام قهرمانان و پهلوانان ایرانی بر همه ما واجب است.