انتقاد از لباس زنان در جشنواره فیلم فجر؛ یعنی ندیدن جامعه

راه دور نروید. در همین جشنوراه فیلم فجر تماشاچی‌ها را ببیند. چه فرقی میان لباس آنها و لباس بازیگران پیدا می‌کنید؟ تقریبا هیچ!

عصر ایران؛ مصطفی داننده- برای اهالی سینما، بهمن سرد ایران، داغ داغ است. فیلم می‌بینند، نقد می‌کنند، دست می‌زنند، هو می‌کنند و حسابی از دیدن فیلم سیراب می‌شوند.
در این دو هفته همه حرف‌ها در مورد فیلم است اما گاهی برخی در مورد وضعیت لباس بازیگران در فیلم‌ها و جشنواره حرف می‌زنند. آنها حتی تماشاگران را هم بی بهره نمی‌گذارند.
این عده می‌گویند این جشنواره فیلم فجر است یا جشنواره مُد لباس؟
این نقدها نشان می‌دهد، نقدکنندگان چندان در جامعه حضور ندارند. آنها اگر در روزهای عادی در خیابان‌های پایتخت یا هر شهری که در آن هستند قدم بزنند می‌بینند که مردم عادی هم اینگونه لباس می‌پوشند.
شاید بازیگران از لباس‌های گران‌تری استفاده می‌کنند اما سبک لباس‌ها همانی است که دختران در شهرهای مختلف می‌پوشند. کافی است در یک روز سوار بی‌آرتی شوید و از جنوب شهر به بالای شهر بروید و از پنجره‌های اتوبوس دخترکانی که در خیابان راه می‌روند را ببینید.
راه دور نروید. در همین جشنوراه فیلم فجر تماشاچی‌ها را ببیند. چه فرقی میان لباس آنها و لباس بازیگران پیدا می‌کنید؟ تقریبا هیچ!
این نوع لباس پوشیدن دهن کجی به هیچ کس نیست بلکه سبک زندگی مردم است. در ضمن بازیگر‌ها در همه جای دنیا، سعی می‌کنند متفاوت باشند، متفاوت بپوشند چون کار آنها دیده شدن است.
واقعیت جامعه همینی است که می‌بینید.
این عده حتی به پوشش لباس بازیگران در فیلم‌ها هم معترض هستند. فیلم‌ها بیانگر واقعیت‌های جامعه است. ما وقتی می‌خواهیم سبک لباس پوشیدن مردم در دهه چهل، پنجاه، شصت یا هفتاد را ببینم به کجا مراجعه می‌کنیم؟
قطعا فیلم‌هایی که در آن زمان ساخته شده است. از داخل کتاب‌ها که نمی‌شود به نوع پوشش مردم دست پیدا کرد. اما با دیدن فیلم‌ها به ویژه فیلم‌های خیابانی، می‌شود به سبک زندگی مختلف مردم پی برد. نسل جدید با دیدن فیلم‌های دهه شصت یا هفتاد ایران می‌تواند به قدرت نمایی پیکان در خیابان‌های ایران پی ببرد.
سی سال دیگر مردم با دیدن فیلم‌های دهه هشتاد یا نود، می‌توانند ببیند مردم چه می‌پوشیدند و چه سوار می‌شدند.
سبک لباس پوشیدن زنان و مردان ایرانی تغییر پیدا کرده است و به نظر می‌رسد باید این تغییر را پذیرفت. تغییرات فرهنگی در جامعه اجتناب ناپذیر است.
به جای داد و فریاد در مورد لباس بازیگران در جشنواره فیلم فجر باید به این سوال پاسخ داد بودجه‌های فرهنگی این کشور در کجا هزینه می‌شود که خروجی آن در جامعه قابل مشاهده نیست؟
این همه سازمان فرهنگی و با بودجه‌های آنچنانی در کشور وجود دارد و بازهم فریادها در مورد مسائل فرهنگی است. این نشان می‌دهد مشکل از جوانان این کشور نیست بلکه مشکل از بودجه‌هایی است که هیچ اثری در جامعه ندارد.
همه آنهایی که انتقاد می‌کنند نوع لباس پوشیدن خود در دهه شصت را با امروز مقایسه کنند تا متوجه تغییرات جامعه شوند.
به احتمال زیاد در اختتامیه فیلم جشنواره فجر که از تلویزیون پخش می‌شود بازهم شاهد سانسور بازیگران زنی هستیم که جایزه دریافت می‌کنند، سانسوری که به نظر می‌رسد سانسور جامعه باشد.