قتل دختر اهوازی و قربانیان قتلهای ناموسی

خون بی گناهانی چون رومینا اشرفی، فاطمه بریهی، ریحانه عامری و حالا مونا حیدری بر روی دستان شیفتگان کودک همسری، زن ستیزان و متحجران تا همیشه باقی خواهد ماند.

پایگاه خبری تحلیلی رسا نشر – از خشونت، درگیری و حتی قتل در هیچ جامعه ای نمی شود رهایی یافت. در هر کجای دنیا بسته به شرایط و روحیات اجتماعی شهروندان، همه روزه اتفاقات تلخ بسیاری رخ می دهد. اما آنجا که این حادثه برچسب جنایت فجیع به خود می گیرد، دیگر نمی توان به آن یک نگاه عادی کرد. ماجرای شنبه خونین اهواز، ۱۶ بهمن ۱۴۰۰ را نمی توان بی تفاوت از کنارش رد شد و ندید. قتل فجیع یک مادر ۱۷ ساله، که در ۱۲ سالگی و با اصرار به عقد پسرعمویش درآمده است، شاید یکی از قتل های تلخ در تاریخ جنایی ایران لقب بگیرد. اما بدون اغراق می توان گفت متفاوت ترین قتل ناموسی در تاریخ ایران بدون شک ماجرای مرحومه مونا حیدری است!

ظهر روز گذشته فیلمی در شبکه های اجتماعی دست به دست می شد که سر بریده یک زن جوان یا بهتر بگویم سر یک قربانی کودک همسری در دستان شوهرش، خونین به این سو و آن سو برده می شد. اینکه شهامت چنین عمل قساوت گونه همراه با لبخند توأم با افتخار چگونه در این مرد شکل گرفته است؛ همان چیزی است که سالیان سال مدافعان حقوق زنان و فعالین رسانه ای مدام در رابطه با آن هشدار می دهند و همه ساله بر تعداد قربانیان خشونت و قتل های ناموسی اضافه می شود. تفاوت این قتل با همه قتل هایی که پیشتر در باره آن شنیدید در همین دور افتخاری است که مرد به اصطلاح ناموس پرست، نه تنها فرار نکرده است، بلکه با سری بالا و لبی خندان سر جدا شده زنش را در کوچه و خیابان می گرداند!

زن اهوازی به بد سرنوشتی دچار شد. دختر ۱۷ ساله ای که شاید تنها گناهش این بوده که برای رهایی از یک زندگی اجباری فرار کرده است. جنایتی از این بالاتر نیست که حقوق اولیه انسان، یک زن از او گرفته شود. اختیار و حق انتخابش را مصادره کنند و در کودکی به زور شوهرش بدهند. امروز همه آن خشک مقدسانی که مروج کودک همسری هستند در این جنایت بزرگ شریک هستند و باید پاسخگو باشند. آنانکه باعث شده اند تا قاتلان روانی فرزند یا همسر خود را به بدترین شکل ممکن به قتل برسانند و به سزای عملشان نرسند نیز در مظان اتهام قرار دارند.

قانون در دفاع از حقوق زنان نقص دارد. لایحه حمایت از زنان در برابر خشونت،  بازیچه سیاسی کاری مسئولین است و تا زمانیکه قانون به عنوان یک پشتوانه مطمئن در حمایت از زنان آسیب پذیر قرار نگیرد، از این جنایت ها بارها رخ خواهد داد. دختران و زنان نیازمند حمایت ویژه ای در قانون قضایی هستند. و بر رئیس جمهور، رئیس قوه قضائیه و نمایندگان مجلس واجب است که با رسیدگی ویژه قوانین فشل و مردانه را اصلاح کنند. خون بی گناهانی چون رومینا اشرفی، فاطمه بریهی، ریحانه عامری و حالا مونا حیدری بر روی دستان شیفتگان کودک همسری، زن ستیزان و متحجران تا همیشه باقی خواهد ماند. مشکل جریحه دار شدن احساسات جامعه با بستن رسانه ها و شبکه های اجتماعی حل نخواهد شد. تا زمانیکه حتی یک زن در خانه پدر و همسر احساس نا امنی می‌کند و مرد به خودش اجازه می‌دهد که با هر روشی زن را به تمکین و اطاعت از خود وا دارد، احتمال قتل های فجیع تر از این و جنایت های بیشمار دیگر وجود خواهد داشت. پس به جای بازی با الفاظ و اظهار تأسف های گاه و بی گاه، از زنان بی گناهی چون مونا حمایت کنید. اگرچه دیگر برای نجات مونا از تعصبات قومی و ناموسی خیلی دیر است. اما شاید در پهنه این دیار مونای دیگری باشد که هر لحظه جانش در خطر باشد ….

شبنم حاجی اسفندیاری