مجلسی که با شعار مقابله با گرانی، رانت و فساد وارد شده بود، برای گرانی هیچ کاری نکرد، نیامده خودروی سفارشی با اقساط طولانی و بدون بهره گرفت و حتی قرار بود قبل از گروههای پر خطر، مادران باردار و دیگر مردم واکسن آنفولانزای سفارشی هم بزند!
این روزها مجلس شورای اسلامی و نمایندگانِ مردم بحث روز رسانه ها و فضای مجازی هستند. ماجرای حقوق دویست میلیون تومانی ماه اول، خودروی دنا پلاس از دم قسط بدون ودیعه و نوبت و حالا هم ماجرای واکسن سفارشی آنفولانزا برای مجلسی ها!! . تمام مسائلی که این روزها در رابطه با نمایندگان مطرح می شود، در گذشته نیز مرسوم بوده است. خانه، اجاره خانه، خودرو، گوشی تلفن همراه، هزینه های جانبی، وام و …. . اما آنچه باعث شده تا این مباحث در جامعه شکل بگیرد نکاتی دارد که در ادامه به آن می پردازیم.
بعنوان یک مشاور تبلیغاتی با سابقه چندین ساله در ستادهای انتخاباتی نامزدهای انتخابات مجلس و شوراهای شهر به خوبی از هزینه ها، دلایل و ولع حضور در صندلی پارلمان و ساختمان شوراهای شهر آگاهم. آنچه که باعث حضور خیلی ها برای گرفتن منصب نمایندگی شده است بجز خدمت به خلق، قطعاً حقوق ثابت نمایندگی نیست! وگرنه با توجهی به گستردگی شهرها و اهمیت آن دو تا پنج برابر حقوق دوره نمایندگی خرج هزینه های تبلیغات انتخابات می شود. و اگر همه چیز فقط همان حقوق باشد یک نماینده در طول ۴ سال باید از جیب هم هزینه رفت و آمدش را بدهد!
واقعیت چیز دیگریست. نماینده شدن منافع بسیاری دارد. اعتباری که این افراد در طول این دوره به دست می آورند همراه با حقوق و مزایایی که می گیرند بقدری با ارزش است که در زمان ثبت نام در انتخابات باعث می شود یک شهر ۲۰۰ هزار نفری بالای ۱۰۰ کاندیدا داشته باشد. اینان شیفتگان خدمتند؟؟ قطعاً خیر. ضمن اینکه نماینده شدن به غیر از حقوق و مزایای دولتی امتیازات بسیار دیگری هم دارد که اگر میخواهید بدانید چیست؟ به شرایط مالی و زندگی نمایندگی ادوار قبل محل سکونتتان مراجعه کنید.
اما چه شد که این بگیر و بستان ها در دوره یازدهم به چشم آمد و به تبع آن اعتراضات فراوانی را به همراه آورد؟
مجلس یکدست (به لحاظ طیف سیاسی) یازدهم که اکثریت منتخبان آن بدون درد و خونریزی وارد مجلس شدند، شعارهای بزرگی را مطرح کرد. شفافیت! صداقت! مردم داری و … . این ها شعارهایی بود که طیف غالب مجلس که مخالفان تندروی دولت هم به شمار می روند در آغاز راه سردادند. و آنچنان وعده دادند که خیلی ها منتظر بودند یک شبه اوضاع کشور دگرگون شود. اما همچنان که از “کوزه همان برون تراود که در اوست” و بر اساس پیش بینی ها هیچ اتفاق مهمی جز حاشیه سازی و پرداختن به مسائل و اختلافات سیاسی رخ نداد و مجلس یکپارچه که نمایندگانش در غیاب رقبا به آسانی به صندلی ها رسیده بودند نیز بجای پرداختن به وعده ها، به دل مشغولی های درونی خود پرداخت.همین مسائل باعث شد که خبرهای اینچنینی از مجلسی ها با حاشیه همراه شود.
مجلسی که با شعار مقابله با گرانی، رانت و فساد وارد شده بود، برای گرانی هیچ کاری نکرد، نیامده خودروی سفارشی با اقساط طولانی و بدون بهره گرفت و حتی قرار بود قبل از گروههای پر خطر، مادران باردار و دیگر مردم واکسن آنفولانزای سفارشی هم بزند! شاید هم روزی می رسید که استوری نمایندگان در حالیکه روی تخت در حال زدن واکسن کرونا سلفی می گیرند را نیز شاهد باشیم!
ختم کلام اینکه نمایندگی یک شغل لاکچری به حساب می آید. کمتر از وزارت نیست. حتی بهتر از آن است. چون هیچ رئیس جمهور و وزیری عاقبت به خیر نمی شود. اما با نماینده کسی کاری ندارد. بعد از چند دوره نمایندگی آنقدر تأمین هست که بیکار و نیازمند نماند. دروغ می گویم؟ یک نماینده بیکار و فقیر نشانم دهید. یک نماینده مجلس که بخاطر فقر خودکشی کرده باشد. یا نماینده ای که به دلیل ندادن اجاره خانه، وسایلش را در کوچه ریخته باشند. یک نماینده که در صف کپسول گاز، صف مرغ و … کنار مردم دیده شده باشد. یک نماینده که بخاطر نداری بعد از ۱۲ ساعت کار طاقت فرسا، تا نیمه شب مسافرکشی کند و راننده اسنپ باشد. اگر هست نشانم بدهید. و اگر هست و می شناسید هرگاه او را دیدید بگویید فلانی گفت خیلی مردی !!
نظرات بسته شده است.