محققان کشف کردند انسان‌ها در یک مقطع زمانی خاص از زندگی خود دچار حالت یأس و ناامیدی شدید می‌شوند و این مسأله در مورد هر ۲ جنس صدق می کند.
محققان پژوهشگاه «دارتمونت» و دفتر ملی تحقیقات اقتصادی آمریکا در پژوهش مشترک خود دریافتند انسان بزرگ‌ترین مشکلات طول حیات خود را در سن ۴۷ یا ۴۸ سالگی تجربه می‌کند و این مساله هیچ ارتباطی به جنسیت، سطح تحصیلی، وضعیت خانوادگی و جایگاه اجتماعی یا حتی موقعیت جغرافیایی فرد ندارد.
به گفته دانشمندان، علت این احساس هم فرایند بیولوژیکی‌شیمیایی و میزان ترشح هورمون‌ها در بدن انسان در این سن خاص است.
بنا بر نتایج این تحقیق که در قالب پژوهش راجع به بحران‌های روحی انسان‌ها در ۱۳۲ کشور جهان از جمله کشورهای پیشرفته و رو به رشد انجام گرفت، انسان‌ها در کشورهای پیشرفته از سن ۴۷ سالگی با یأس عمیق دست به گریبان می‌شوند اما در کشورهای رو به رشد این بحران از سال ۴۸ سال و ۲ ماهگی آغاز می‌شود.
طبق نتایج تحقیقات و نظرسنجی‌های انجام‌گرفته مشخص شد انسان‌ها در سنین ۱۸ تا ۲۰ سالگی و نیز ۷۰ سالگی به اوج احساس خوشبختی می‌رسند در حالی که هیچ یک از افراد شرکت‌کننده در این نظرسنجی‌ها سن ۴۷ تا ۴۸ سالگی را جزو سنینی که در آن احساس خوشبختی می‌کند عنوان نکرده است.
طی این پژوهش که روی ۱۵ هزار نفر در سنین مختلف انجام گرفته روشن شد احساس خوشبختی ممکن است بعد از سن ۶۵ سالگی به بسیاری از مردم بازگردد و با رسیدن به سن ۸۰ سالگی به اوج برسد.
محققان همچنین دریافتند در دوره میانسالی انسان‌ها با کاهش فرصت‌های شغلی یا نارضایتی از شرایط مالی مواجه می‌شوند اما در افراد مسن دیگر نیاز به تامین هزینه‌های زندگی و فراهم کردن شرایط مناسب زندگی جزو اولویت‌های زندگی به شمار نمی‌رود و فرد بیشتر بر علاقه‌مندی‌های خویش، خانواده و دوستان متمرکز شده و از این رو بار دیگر احساس خوشبختی می‌کند.
این حس خوشبختی به ویژه در شرایطی که فرد مشکلات جسمی هم نداشته باشد عیان‌تر می‌شود.
نظرات بسته شده است.