ناگفته هایی از بارش برف در کشور و مشکلات پس از آن …

رسا نشر- شبنم حاجی اسفندیاری: شاید در ابتدای شنبه شب هیچکس فکر نمی کرد که بارندگی ها و دمای هوا بقدری باشد که برف  ۲۰ استان کشور را سفید پوش کند. بارش برف با این وسعت و درست در زمانیکه نسبت به خشکسالی احساس خطر می کردیم، یک نعمت و از الطاف خداوند بزرگ است. از اینرو باید شاکر خداوند باشیم که نکرانی از عدم بارش باران و برف در پاییز و زمستان ۱۳۹۶ با این بارش وسیع به فراموشی سپرده شد.

مسلما در هر جای دنیا که باشیم، بارش برف آن هم به این شکل وسیع و غافلگیر کننده و در پی آن سرمای شدید، باعث اختلال در همه چیز می شود. و غیر از این هم نیست که وظیفه رسیدگی و حل مشکلات به وجود آمده بر عهده شهرداری ها و سازمان هایی نظیر راهداری، هلال احمر و … می باشد. و این مهم جز با برنامه ریزی، در اختیار داشتن ابزار، امکانات و تجهیزات مناسب امکان پذیر نمی باشد. در طی این دو روز در راه ماندگی در جاده ها و بزرگراه ها، خرابی مترو، قطعی برق و گاز و مواردی دیگر از مشکلاتی  بود که گستردگی این بارش و عدم آمادگی سازمان ها بر آن نیز افزوده بود. چیزی که توجه من را بیشتر از همه جلب کرد، انتشار و بازتاب گلایه های مردمی در اقصی نقاط کشور و مخصوصاً تهران و البرز توسط برخی از رسانه ها بود. تعداد این خبرها بقدری زیاد بود که گویی هیچ کسی مشغول امداد رسانی و کمک نیست و همه در خانه هایشان نشستند و در کنار بخاری چای می نوشند!

همه ما این را بخوبی می دانیم که تیم های امدادی و راهداری و زحمت کشان شهرداری از خود همین مردم هستند و به شدت دلسوز و در این مواقع از جان مایه می گذارند. و مسلما هرکسی در شرایط برفی، سیل، زلزله و …. بدنبال نجات و رفع مشکل خود است و از این رو دریافت کمک آن هم بلافاصله و بدون درنگ را حق خود می داند. در شهری به پهناوری تهران و ترافیک و جمعیت سیار و همیشه در حرکت، خدمت رسانی در حالت عادی مشکل است. چه برسد به روزهای برفی و سرد! طبیعی است که برق قطع شود. طبیعی است که ترافیک به وجود بیاید. اینکه هواپیماها ، قطارها، اتوبوس ها و تاکسی ها به دلیل سرما و یخ زدگی دچار مشکل شوند و یا در کار آنها خللی بوجود بیاید کاملاً طبیعی است و در همه کشورها هم اتفاق می افتد. اما انگار برای مردم ما این معضلات تازگی داشت و انگار تا به امروز کسی در برف نمانده بودو هیچگاه مترو خراب نشده بود. بر مسئولین امر واجب است که با برنامه ریزی و آمادگی بیش از پیش و با درس گرفتن از اتفاقاتی نظیر این دو روز سخت، مشکلات و معضلات ناشی از بارندگی ها را کاهش دهند. اگر ما مدیریت بحران درست و با برنامه ای داشته باشیم، قطعاً خسارت های کمتری متوجه شهر و شهروندان می شود.با این حال شیطنت برخی رسانه ها در بازتاب اوج مشکلات شهروندان را نمی شود نادیده گرفت. خیلی از افراد طی این روزها به جهت سرما و لغزندگی معابر پای از خانه بیرون نگذاشته اند. در حالیکه مامورین شهرداری و راهداری بصورت شبانه روزی در تلاشند تا بتوانند در راه ماندگان  را نجات دهند، معابر و خیابان ها را باز کنند . چه کسی نمی داند وقتی باران می بارد و یا با برف اینچنینی مواجه می شویم رفت و آمد به مشکل می خورد و عبور و مرو خودرو ها سخت می شود؟؟ کدامیک از ما در این شرایط نبوده ایم و سر تا پا خیس نشده ایم؟؟ پس نشان دادن یک میدان با مسافرین منتظرتاکسی در این روزهای برفی و سرد چیز غیر منتظره ای نیست! صف طویل BRT  و یا مترو آنهم به جهت استفاده بیشتر از روزهای عادی شهروندان در این شرایط هم طبیعی است. به هر حال در برخی ساعات خصوصا ساعات آغازین روز و پایانی شب این شرایط وجود دارد. من هم قبول دارم رسیدگی ها  در حد مورد انتظار نبوده و سرعت کار کم بوده است. اما جناب عارف نماینده تهران که معمولاً روزه سکوت می گیرند بفرمایند برای تهران چه کرده اند که حالا تا این حد نگران شهروندانش شده اند؟ یا همان رسانه های دل نگران که توئیت شهردار برای کمک جوانان جهت پاکسازی درختان از برف را به سخره گرفته اند، بگویند در این دو روز چه کمکی به رفع مشکلات کرده اند ؟

پیش تر ها یادم می آید وقتی که برف شدیدی می بارید، تمام همسایه ها با کمک هم پشت بام ها را برف روبی می کردند و برف کوچه ها را به کنار می زدند و راه را باز می کردند. اما این روزها کتر کسی پارو به دست می شود و برخی هر چند دقیقه یکبار شماره ۱۳۷ را می گیرند و توقع دارند نیم ساعت دیگر برف های کوچه با لودر توسط شهرداری جمع شود!. پیشتر گفتم  که توقع گرفتن خدمت از سوی شهرداری ها و …. حق طبیعی ماست. اما این امر نباید باعث ایجاد اختلال در کار خدماتی شود. اولویت با راههای اصلی و خیابان هاست . چرا که با بسته بودن آنها عملا شهر از کار می افتد و حتی امکان رسیدگی به کوچه ها هم وجود ندارد. اگر ما در شرایط جوی نظیر روسیه بودیم چه می کردیم؟؟ بعد از سالها چنین برفی در تهران بارید و علاوه بر شادی و شعف مردم،مشکلاتی را هم با خود آورد که برخی را دچار مشکل کرد. اما بنظرم اینکه مدام گلایه کنیم و مشکلات را بازتاب دهیم، نتنها چیزی را حل نمی کند، بلکه زحمات زحمتکشان ما در سازمان های مسئول در این امر نادیده گرفته می شود. قدر مسلم با چند ساعت تاخیر در رسیدن به سرکار، قطعی چند ساعته برق و یا گاز، مسدود شدن یک روزه کوچه آنقدرها هم ناراحت کننده و خسارت بار نیست. متاسفانه ما به ملتی تبدیل شده ایم که قدر عافیت را کمتر می دانیم.این شرایط تقریبا در کل کشور به وجود آمده است و فقط این من و شما نبوده ایم که احتمالاً در سرما گیر کرده و یا ساعتی را منتظر مترو مانده باشیم . برای ساعتی خومان را جای هموطنان زلزله زده کرمانشاهی بگذاریم. برای لحظاتی مانند سر پل ذهابی ها بدون امکانات و در سرما سپری کنیم. آنوقت است که قدر عافیت را می دانیم و برای شرایط بسیار بهتری که داریم خدا را سپاس می گوییم!

در پایان از پرسنل شریف و زحمتکش شهرداری ها، راهداری، هلال احمر و … در سراسر کشور تشکر و آرزوی سلامتی و سربلندی برای همه این عزیزان داریم. خسته نباشید….

شبنم حاجی اسفندیاری

مدیر مسئول پایگاه خبری رسا نشر