صدای پای ابتذال در «تاک شو»های تلویزیونی

پایگاه خبری تحلیلی رسا نشر- همه می دانیم که جذب مخاطب و بالا بردن تعداد تماشاگران، از اصلی ترین موضوعاتی است که باید یک رسانه دیداری مانند تلویزیون در نظر داشته باشد.
رسانه دیداری بدون مخاطب محکوم به فناست، همین ویژگی است که می تواند اهمیت تماشاگر را در رتبه بندی جایگاه تلویزیون ترسیم کند.
سیمای ایران یا همان تلویزون کشورمان، با ایجاد تغییرات زیادی در چارچوب های برنامه سازی خود، تلاش مضاعفی را به کار بست تا در شبکه های گوناگونش، میان برنامه سازانش رقابتی برای جذب تماشاگران بیشتر به وجود آورد. تلاشی که در یک نگاه بی طرفانه تا حدود زیادی در برخی از شبکه های تلویزیونی موفق و منجر به تولید برنامه های خاطب محور شد.
بیشترین سهم از این میزان جذب تماشاگر را می شد در میان تولیدات تلویزوین اعم از سریال و تله فیلم سازی در برنامه هایی دید که عمدتا به «تاک شو» معروف بودند؛ برنامه هایی که نمونه های موفقش را در اجرای مجریانی مانند رضا رشیدپور، فرزاد حسنی و احسان علیخانی شاهد بودیم.
با افزوده شدن بر تعداد شبکه های تلویزیونی و نیاز مبرم به ایجاد تغییر در میزانس حضور مجریان، برخی از شبکه های سیما تلاش کردند با حذف مجری قابل و کارکشته که قابلیت های اداره یک برنامه گفت و گو محور را بر اساس دانش و توانایی های خود داشتند با بردن برنامه هایشان به سمت موضوعات ملتهب جامعه، به شکلی نقیصه نبود یک مجری کارا و قابل را پر کنند و با آوردن افرادی که عمدتا در رتبه های چهارم و پنجم مجری گری قرار داشتند به برنامه خود شکل و شمایلی مردم پسند بدهند.
این استراتژی برخی از مدیران شبکه های تلویزوینی هرچند می توانست برنامه گفت وگو محور را قابل تحمل و دیدنی نماید، اما راه خطا برای چنینی برنامه هایی از زمانی آغاز شد که سکان اداره برنامه به افرادی سپرده شد که با توسل به فضای تبلیغاتی – و بعضا کاذب مجازی- تلاش در مطرح کردن خود و برنامه شان داشته و دارند!
تا اینجای کار و با توجه به محدودیت های تلویزیون در زمینه های مختلف، بازهم می شد با اغماض به این کاستی ها نگریست و خیلی «مته به خشخاش» نگذاشت اما کثرت موضوعاتی که ردپاهایی از به صدا در آمدن زنگوله های «ابتذال» توسط عده ای که پیشتر پادوی برخی از رسانه های بازاری ورزشی بودند ضرورت ایجاد بازنگری در به کارگیری از این گونه افراد را بیشتر نمایان ساخت.
اشکال استفاده از این گونه «پادو»هایی که شان و مرتبت رسانه تلویزیون را آماج مبتذل گویی ها خود می کنند، خطر نهادینه شدن یک شیوه مبتنی بر ابتذال را نیز افزایش می دهند خطری بالقوه خانمان برانداز برای رسانه ای فراگیری مانند تلویزون که متاسفانه به قیمت توجیه «جذب مخاطب» این رسانه موثر را در سراشیبی سقوط اخلاقی خواهد انداخت.
شاید ریشه یابی چنین حرکت هایی، کار چندان سخت و دشواری نباشد حرکت هایی که با شگرد نخ نما شده «استفاده از گروه های تلگرامی» تلاش دارند بر اهمیت مسایلی که در برنامه شان مطرح شده بیفزایند.
خطرات رسوب این نوع مجری گری مبتذلانه و این شکل از برنامه سازی آن چنان زیاد است که لزوم مواجهه و تقابل با ادامه روند این رفتار های لمپن مآبانه حاکم بر کار معدود مجریان در رسانه تلویزیون را پر رنگ تر می کند.
چنانچه مدیران ارشد تلویزیون در مقام دفاع از ارزش های رسانه ای تلویزیون و مقابله با روند لمپنیسم حاکم بر برخی از برنامه های گفت و گو محور اقدامی نکنند، در آینده نزدیک باید شاهد حضور افرادی به عنوان مجری و مهمان در برخی برنامه هایی بود که ناظران شبکه را مجبور سازد برای حفظ آبرو و شانیت شبکه، چهره های مجری و مهمانان را شطرنجی کنند!
باید تاکید کرد چنانچه روند به کارگیری «فروشنده»ها در برنامه هایی که قرار است اوقات فراغت برای تماشاگران به وجود آورد ادامه یابد، رفته رفته «اوقات فراغت» مبدل به «اوقات فلاکت» خواهند شد.
گذر از «فراغت» به «فلاکت» مدتی است در معدودی از برنامه های تاک شو برخی از شبکه های تلویزیونی کلید خورد است. اگر برای فرهنگ عمومی جامعه اهمیت قایلیم و اگر دل نگران از دست رفتن فضایل اخلاقی و رفتاری هستیم باید در برابر هجوم مروجان لمپنیسم و ابنذال بایستیم.
زمان کوتاه را از دست ندهیم…

منبع: بانی فیلم