می گویند همه چیز هست، اما شما باور نکنید!

زنان و مردان در صفوف نامنظم و بدون رعایت حداقل فاصله ایمن، ساعتها در انتظار ۲ عدد روغنی هستند که با بی تدبیری در اقتصاد این کشور کمیاب شده است.

پایگاه خبری رسا نشر- شبنم حاجی اسفندیاری – از ساعت ۱۵ شنبه شانزدهم اسفند هزار و سیصد و نود و نه از اولین فروشگاه کوروش در ورودی بلوار اصلی تهرانسر تا آخرین فروشگاه زنجیره ای در انتهای تهرانسر که فقط یکی از مناطق پر جمعیت و مهم شهر تهران است، به هر کجا که سر زدم ، روغن مایع یا جامد خوراکی و سرخ کردنی با قیمت مصوب پیدا نشد!. این جستجو شامل فروشگاههای جانبو، کوروش، رفاه، وین مارکت و … بود که متصدیان تمامی این فروشگاهها اظهار شرمندگی می کردند و می گفتند روغن نداریم!

لحظه ای که در خبرها ، رئیس جمهور ، معاون اول ایشان ، وزرای اقتصاد و جهاد کشاورزی ومدیران زیر دستی می گویند مردم نگران نباشند! کالاهای اساسی در شرایط مطلوبی قرار دارد و در همه جای کشور توریع شده است؛ اول احساس غرور می کنید. بعد کمی آرامش به سراغتان می آید. اما با توجه به سوابق گذشته مسئولین در دادن وعده های بسیار و لمس کمبود ها با گوشت، پوست  و استخوان در می یابید که نه اینگونه که می گویند نیست. و این دغدغه به سراغتان می آید که نکند شب عیدی بدون روغن ، برنج و گوشت بمانیم…

در عرض ۲ ساعت تمام فروشگاههای موجود در تهرانسر را با پای پیاده جستجو کردم. هیچکدام روغن نداشتند. تا اینکه به فروشگاه رفاه تهرانسر رسیدم و با چنین صحنه ای مواجه شدم.

(تصاویر کاملاً واقعی هستند)

بله، صف روغن ! . البته از این دست تصاویر و فیلم ها در فضای مجازی زیاد دیده اید. تصاویری که هرگز در اخبار شبکه های تلویزیون داخلی مشاهده نخواهید کرد. تصاویری که نشان دهنده تناقض در گفتار و رفتار مسئولین این سرزمین دارد. زنان و مردان در صفوف نامنظم و بدون رعایت حداقل فاصله ایمن، ساعتها در انتظار ۲ عدد روغنی هستند که با بی تدبیری در اقتصاد این کشور کمیاب شده است.

جلوتر که بروید افراد مسن و سالخورده ای را می بینید که در صف روغن ایستاده اند. می دانید کجا برکت از زندگی ایرانیان رفت؟ آنجا که اوضاع آنقدر بد شد و سالخوردگانی که باید در استراحت و رفاه باشند، تا سالهای واپسین عمر را در آرامش سپری کنند، کیسه به دست در این صف و آن صف ساعتها می ایستند شاید بتوانند نیازهای اولیه زندگی شان را کمی ارزانتر بخرند. تا دست کم مقرری اندکی که دارند کفاف یک ماهشان را بدهد. و احتمالاً لعن و نفرین آنان دامنمان را گرفته است. همان افراد مسنی که حضورشان در مراکز عمومی به دلیل کرونا بسیار خطرناک است!

یک سال است که با کرونا دست و پنجه نرم می کنیم. آمار که پایین می آید ماحصل برنامه ریزی و موفقیت خودتان است، اما وقتی بالا می رود مردم مقصر می شوند! زمانیکه برای افزایش آمار کرونا یقه جر می دهید و مردم را عامل اصلی تداوم کرونا جلوه می دهید، بد نیست به احتمال وجود دهها صف مانند این هم فکر کنید.