نمایشی که گیشه یک و نیم میلیاردی را تجربه کرد/ مخاطبی به دنبال کیفیت و خلاقیت
اجرای نمایش «ماتریوشکا» با کارگردانی و بازی پارسا پیروزفر با استقبال مخاطبان همراه شده است. رسا نشر- این روزها نمایش «ماتریوشکا» با طراحی، کارگردانی و بازیگری پارسا پیروزفر در سالن استاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است. این نمایش تا ششم مهرماه ساعت ۱۸ در این تماشاخانه روی صحنه می رود. اما نکتهی مورد […]
اما نکتهی مورد توجهی که پیرامون این نمایش می توان به آن اشاره کرد، استقبال فراوان مخاطبان علاقه مند به تئاتر از آن در یک سال اخیر است. این نمایش در چند نوبت در شهریور و مهر سال ۹۵ و همچنین آذر، دی و بهمن ۹۵ در تهران روی صحنه رفت. همچنین استقبال از این نمایش باعث شد تا پارسا پیروزفر «ماتریوشکا» را مرداد، شهریور و مهر امسال نیز در تهران روی صحنه برد که باز هم با استقبال بی نظیر مخاطبان همراه شد و همچنان ادامه دارد.
در این اثر که براساس هشت داستان کوتاه از انتون چخوف، طراحی شده است، پیروزفر به تنهایی ایفاگر نقش تمام شخصیت های آن است. این تئاتر که در اجراهای پیشین خود در لس آنجلس، سن دیگو، برکلى، تورنتو، ونکوور و مونترآل مورد استقبال عموم قرار گرفته، مشتمل بر هشت اپیزود است.
روزنامه شرق نیز در خبری که پیش از این منتشر کرد، می نویسد: «تئاتر ماتریوشکا با نویسندگی، کارگردانی و بازی تک نفره پارسا پیروزفر، در ۲۰۰ اجرای خود در تهران از سال گذشته تاکنون، توانسته با اقلیت افراد دخیل در اجرا، اکثریت مخاطب را رقم بزند؛ هفتنفر توانستند ۴۷ هزار نفر تماشاگر را در سالنهای ناظرزادهکرمانی تماشاخانه ایرانشهر و تماشاخانه پالیز میزبانی کنند و به فروش یک و نیم میلیارد تومانی دست یابند.»
این مساله در حالی مطرح می شود که این نمایش تنها با یک بازیگر روی صحنه رفته است و این در نگاه اول ممکن است برای تماشاگری که قرار است یک نمایش ۱۲۰ دقیقه ای را برای تماشا انتخاب کند خسته کننده به نظر رسد؛ اما بازی خوب و حساب شده پیروزفر در نقش های متعدد و طراحی منحصربفرد باعث شده این نمایش اثر جذابی برای مخاطبان علاقه مند به تئاتر باشد.
احمد طالبی نژاد، منتقد مطرح سینما و تئاتر در مورد این نمایش می نویسد: «یک تجربه حیرتآور نمایشی؛ تلفیقی از هشت داستان کوتاه آنتوان چخوف که به وسیله خود پیروزفر به متنی اپیزودیک اما بههمپیوسته و تودرتو تبدیل شده، درست مثل عروسکهای روسی که از چوب درخت زیر فون ساخته میشوند و در دل هم قرار میگیرند. این نمایش میتوانست شبیه یک جلسه نزدیک به دوساعته نمایشنامهخوانی باشد که این روزها رواج گستردهای پیدا کرده به هزار و یک دلیل که جای بحثش اینجا نیست. اما کارگردانی خلاقانه پیروزفر هم در ایجاد میزانسنهای گویا و در عین حال ساده و هم استفاده نمادین از دکور و ابزار صحنه، آن را به نمایشی پر تحرک و تصویری بدل کرده است. بیشک بازی درخشان و دشوار او در ۴۰ نقش کاملا متفاوت است. تغییر صدا، لحن، فیگور و حرکتهای فیزیکی در کسری از ثانیه، تحسین تماشاگر را برای این همه استعداد و خلاقیت برمیانگیزد.»
نقدهای مثبتی که این روزها از منتقدان تئاتر و علاقه مندان در مورد نمایش «ماتریوشکا» خوانده و شنیده می شود این نکته را یادآوری می کند که مخاطبان علاقه مند و پیگیر هنر در ایران همچنان کیفیت را به عنوان ملاک اول برای انتخاب یک نمایش لحاظ می کنند و بر خلاف آنکه در نظر اول یک نمایش تک نفره جذابیت هایی برای بیش از ۱۰۰ دقیقه پیگیری ندارد اما این نمایش با فروشی یک و نیم میلیاردی در گیشه به همگان ثابت کرد که مخاطب به دنبال کیفیت و احترام است.
در ماه های اخیر تئاتر در ایران روزهای پر رونقی را سپری کرده است و هر شب در تهران تماشاخانه های متعدد میزبان نمایش هایی هستند که مخاطبان آنها را برای تماشا انتخاب می کنند. شاید بتوان گفت سال ۹۶ را می توان سال رونق تئاتر و فعالیت اهالی نمایش در تماشاخانه ها دانست هر چند این هنر فاخر و مظلوم نیازمند حمایت همه جانبه و مستمر است و اینگونه است که هنرمندی مانند هادی مرزبان می گوید: «تصمیمگیران و سیاستگذاران ما باید قبول کنند که فرهنگ هر کشوری را با گیشه تئاتر آن میسنجند».