چرا ایران در رای‌گیری سازمان ملل برای فلسطین شرکت نکرد؟
تصمیم ایران برای عدم شرکت در رای‌گیری سازمان ملل درباره فلسطین، بازتاب موضع اصولی این کشور در حمایت از حقوق فلسطینی‌ها و مخالفت با راه‌حل‌های ناقص است. به گزارش رسا نشر، این موضع با تأکید بر ضرورت پایان اشغال و تحقق استقلال کامل فلسطین همراه است.
به گزارش رسا نشر، نماینده ایران در سازمان ملل متحد با اشاره به پیش‌نویس قطعنامه، تأکید کرد که راه‌حل پایدار تنها با به رسمیت شناختن حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین و رد کوچ اجباری محقق می‌شود.
در توضیحات نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد، بر این نکته تأکید شده که صلح پایدار در منطقه تنها با پایان اشغال و استقلال کامل فلسطین حاصل می‌شود. این استقلال باید بر اساس اراده واقعی ساکنان فلسطین – مسلمانان، یهودیان و مسیحیان – و از طریق یک همه‌پرسی آزاد و فراگیر تعیین شود، همانطور که در سند S/2019/862 پیشنهاد شده است.
متن بیانیه ایران در سازمان ملل به این شرح است:
«بسم الله الرحمن الرحیم»
«خانم رئیس،
همکاران محترم،
در شرایطی که جهان با چالش‌های بی‌سابقه‌ای روبرو است، ارزش‌های اساسی‌ای چون انسانیت، عدالت و یکپارچگی، به‌شدت از سوی یک قدرت اشغالگر که سیاست‌هایش شامل تبعیض سیستماتیک، توسعه‌طلبی ارضی و بی‌توجهی به هنجارهای بین‌المللی است، مورد تهدید قرار گرفته است.»
در ادامه این بیانیه آمده است: پس از نزدیک به دو سال حمله نظامی بی‌وقفه، مردم فلسطین، به‌ویژه در غزه، شاهد کشتار جمعی، آوارگی اجباری، گرسنگی و تخریب گسترده زیرساخت‌ها هستند که نقض آشکار قوانین بین‌المللی محسوب می‌شود. این ویرانی، تنها به فلسطین محدود نمی‌شود و تجاوزات مکرر اسرائیل به کشورهای دیگر، منطقه را بی‌ثبات کرده و صلح و امنیت جهانی را به خطر انداخته است.
سال‌ها امتیازدهی، پیشنهادهای دیپلماتیک و تلاش‌های عادی‌سازی، نه‌تنها مانع از جنایات و اشغال غیرقانونی اسرائیل نشده، بلکه آن را در پیشبرد سیاست‌های توسعه‌طلبانه، نژادپرستانه و استعماری خود، جسورتر کرده است.
بی‌توجهی به قطعنامه‌های سازمان ملل که با وتوهای مکرر شورای امنیت و حمایت مداوم از تسلیحات همراه است، نشان می‌دهد که رویکردهای فعلی نمی‌توانند به اهداف اعلام‌شده خود دست یابند. دستیابی به راه‌حلی عادلانه و پایدار، تنها در صورتی ممکن خواهد بود که جامعه بین‌المللی قطعنامه‌های الزام‌آوری را تصویب کند که به ریشه‌های مسئله بپردازد، پاسخگویی را تضمین کند و از حقوق مسلم مردم فلسطین حمایت کند.
«خانم رئیس،
جمهوری اسلامی ایران همواره خواستار آتش‌بس فوری و بدون قید و شرط در غزه، دسترسی بدون مانع به کمک‌های بشردوستانه و بازسازی با احترام به حقوق مردم فلسطین بوده است. ایران همچنین از مقاومت پایدار مردم فلسطین در برابر اشغال، مداخله خارجی و سیاست‌های آپارتاید حمایت می‌کند. ایران معتقد است که صلح پایدار تنها با پایان دادن به اشغال و تحقق کامل استقلال و حاکمیت کشور فلسطین به دست می‌آید. این امر باید مبتنی بر اراده واقعی ساکنان اصلی آن، مسلمانان، یهودیان و مسیحیان، باشد که از طریق یک همه‌پرسی آزاد و فراگیر، همانطور که در سند S/2019/862 پیشنهاد شده است، ابراز شود.»
در پایان این بیانیه آمده است: ایران معتقد است که هر راه‌حل عملی باید بر اساس به رسمیت شناختن حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین، رد هرگونه آوارگی اجباری و مشارکت کامل و برابر همه اقشار جامعه فلسطین در تعیین آینده کشورشان استوار باشد.
جامعه بین‌المللی باید از شورای امنیت بخواهد تا پذیرش فلسطین به‌عنوان یک کشور عضو کامل سازمان ملل متحد را توصیه کند و پاسخگویی کامل اسرائیل را در قبال جنایات جنگی، نسل‌کشی و اشغال غیرقانونی، از جمله از طریق تحریم‌های هدفمند و تعلیق عضویت، تضمین کند تا اعتبار این سازمان حفظ شود.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز گذشته قطعنامه‌ای را در خصوص تشکیل دولت فلسطینی با راه‌حل موسوم به «دو دولتی» تصویب کرد.
ایران، همراه با کشورهایی چون عراق و تونس، در این رای‌گیری شرکت نکرد. ایران بارها تأکید کرده که مسئله فلسطین تنها از طریق مشارکت کامل همه فلسطینی‌ها و پایان اشغال از سوی رژیم اسرائیل قابل حل است. مسائلی که در طرح‌های ارائه شده به روشنی بیان نشده و حقوق کامل مردم فلسطین را به رسمیت نمی‌شناسد.
به نظر می‌رسد، موضع ایران در این رای‌گیری، بیش از هر چیز، تأکیدی بر این واقعیت است که صلح پایدار در منطقه، نیازمند راه‌حلی عادلانه و فراگیر است؛ راه‌حلی که حقوق اساسی و خواسته‌های مشروع همه فلسطینی‌ها را در نظر بگیرد. آیا این رویکرد، می‌تواند مسیری برای دستیابی به توافقی جامع‌تر و پایدارتر در آینده ایجاد کند؟
نظرات (0)
در حال بارگذاری نظرات...