در همین زمینه
کرونا، دزدی است که به زندگی‌مان زده است و باید به لطایف الحیل اجازه ندهیم وارد زندگی ما شود. درها و پنجره‌ها را ببنید که کرونا پشت در است و منتظر یک غفلت از ما.
عصرایران؛ مصطفی داننده- فکر کنید در محله‌ای زندگی می‌کنید که در دو ماه گذشته، دزدان ۱۰ سرقت در آن انجام داده‌اند. شما چه کار می‌کنید؟ به فکر تغییر محل زندگی می‌افتید. چفت و بست خانه را محکم می‌کنید. اگر ماشین‌تان دزدگیر ندارد، دزد گیر نصب می‌کنید و در پارکینگ هم قفل فرمان می‌زنید و هزار کار بزرگ و کوچک دیگر که خانه‌تان را از شر دزدان از خدا بی‌خبر در امان نگه دارید.
به خدا، کرونا هم مثل همان دزدان است. چرا جدی‌اش نمی‌گیرید؟ برای حفظ وسایل خانه و ماشین‌تان هزار ترفند به کار می‌برید اما برای حفظ جان انگار نه انگار.
وقتی از خانه بیرون می‌روید و نکات بهداشتی را رعایت نمی‌کنید، قطعا کرونا را با خود به خانه‌هایتان می‌آورید. انگار در را باز گذاشته‌اید و آدرس طلا و جواهرهای خود را هم روی دیوار زده‌اید تا دزد نامحترم بیاید و ببرید، به همین سادگی.
کرونا، دزدی است که به زندگی‌مان زده است و باید به لطایف الحیل اجازه ندهیم وارد زندگی ما شود. درها و پنجره‌ها را ببنید که کرونا پشت در است و منتظر یک غفلت از ما.
بهترین روش برای خلاصی از شر این دزد نابه‌کار، در خانه ماندن است. کمتر بیرون رفتن یعنی در امان ماندن از نحسی ویروس. واقعا با خانه ماندن می‌توان کرونا را شکست داد. می‌شود روی سینه‌اش نشست و رجز پیروزی خواند.
برخی اما برای کسب یک لقمه نان برای اهل و عیال که در خانه مانده‌اند، مجبور هستند از خانه خارج شوند. بالاخره مسئله نان و جان است. از خانه خارج شدن در عصر کرونا هم سبک خودش را دارد.
حتما در خارج از خانه ماسک بزنیم و دستکش بپوشیم. نکات بهداشتی که هر روز در گوش‌مان گفته می‌شود را رعایت کنیم تا نانی بدون کرونا سر سفره خانه بگذاریم.
شرایط عادی نشده است. کرونا همچنان بالای سرمان در حال پرواز است. کافی است ببیند یکی از ما دستکش یا ماسک نداریم تا به سمت‌مان حمله ور شود.
کرونا وقتی رفتار پر خطر ما را می‌بیند، جشن و پارتی می‌گیرد. درست مثل دزدهایی که درهای باز یا ماشین‌های بی قفل و دزدگیر می‌بیند.
رعایت نکات بهداشتی و زندگی کرونایی سخت است اما گرونا گرفتن هزار بار سخت‌تر است. به قول معروف، نگرفتن‌اش یک دردسر دارد و گرفتن‌اش هزار دردسر.
اگر می‌خواهیم زودتر به زندگی عادی برگردیم و بتوانیم آغوش‌مان را برای یکدیگر باز کنیم باید کرونا را شکست دهیم. حریف قدر است پس باید با قدرت با این غول بی‌شاخ و دم برخورد کرد.
به خدا، کرونا هم مثل همان دزدان است. چرا جدی‌اش نمی‌گیرید؟ برای حفظ وسایل خانه و ماشین‌تان هزار ترفند به کار می‌برید اما برای حفظ جان انگار نه انگار.
وقتی از خانه بیرون می‌روید و نکات بهداشتی را رعایت نمی‌کنید، قطعا کرونا را با خود به خانه‌هایتان می‌آورید. انگار در را باز گذاشته‌اید و آدرس طلا و جواهرهای خود را هم روی دیوار زده‌اید تا دزد نامحترم بیاید و ببرید، به همین سادگی.
کرونا، دزدی است که به زندگی‌مان زده است و باید به لطایف الحیل اجازه ندهیم وارد زندگی ما شود. درها و پنجره‌ها را ببنید که کرونا پشت در است و منتظر یک غفلت از ما.
بهترین روش برای خلاصی از شر این دزد نابه‌کار، در خانه ماندن است. کمتر بیرون رفتن یعنی در امان ماندن از نحسی ویروس. واقعا با خانه ماندن می‌توان کرونا را شکست داد. می‌شود روی سینه‌اش نشست و رجز پیروزی خواند.
برخی اما برای کسب یک لقمه نان برای اهل و عیال که در خانه مانده‌اند، مجبور هستند از خانه خارج شوند. بالاخره مسئله نان و جان است. از خانه خارج شدن در عصر کرونا هم سبک خودش را دارد.
حتما در خارج از خانه ماسک بزنیم و دستکش بپوشیم. نکات بهداشتی که هر روز در گوش‌مان گفته می‌شود را رعایت کنیم تا نانی بدون کرونا سر سفره خانه بگذاریم.
شرایط عادی نشده است. کرونا همچنان بالای سرمان در حال پرواز است. کافی است ببیند یکی از ما دستکش یا ماسک نداریم تا به سمت‌مان حمله ور شود.
کرونا وقتی رفتار پر خطر ما را می‌بیند، جشن و پارتی می‌گیرد. درست مثل دزدهایی که درهای باز یا ماشین‌های بی قفل و دزدگیر می‌بیند.
رعایت نکات بهداشتی و زندگی کرونایی سخت است اما گرونا گرفتن هزار بار سخت‌تر است. به قول معروف، نگرفتن‌اش یک دردسر دارد و گرفتن‌اش هزار دردسر.
اگر می‌خواهیم زودتر به زندگی عادی برگردیم و بتوانیم آغوش‌مان را برای یکدیگر باز کنیم باید کرونا را شکست دهیم. حریف قدر است پس باید با قدرت با این غول بی‌شاخ و دم برخورد کرد.