این روزها همه حرف می زنند، شما چطور؟؟؟

لطفاً برای یک مدت معین حرف نزنید. لطفاً با مراجعه به عقل و وجدانتان در جایی که احساس می کنید هیچ ربطی به شما ندارد سکوت اختیار کنید . مطمئناً به خاطر سکوت شما هیچ اتفاق بدی نمی افتد. اجازه بدهید آنگونه که باید کارها پیش بروند. هر گفته نا بجا باعث  ایجاد حساسیت در جامعه و بر هم زدن آرامش مردم خواهد شد.

 
پایگاه خبری رسا نشر – شبنم حاجی اسفندیاری : این روزها همه حرف می زنند، شما چطور؟؟ حرف آن چیزیست که بوسیله اصوات از دهان انسان خارج می شود. اصولاً چیزی را که شنیدنی باشد حرف گویند. و این حرف حتماً هم نباید به عمل بدل شود. از این روست که هرکجا می روی با این شرایط پر نوسان جامعه همه در حال حرف زدن هستند و دارند حرف می زنند. گاهی وقت ها حرفهایی را از دهان یک فرد عادی در پارک یا در تاکسی می شنوی، آنچنان وزن سنگینی دارد و پر معنی است که باید آن را با آب طلا نوشت! و گاهی هم حرف هایی  از زبان یک مسئول یا مسئول سابق، نویسنده و کارشناس و … شنیده می شود که از باد هوا هم سبک تر است و اینگونه است که می گویند فلانی حرف مفت می زند.

حرف حرف حرف. ماحصل تلاش این روزهای خیلی از دست اندر کاران سیاست و رسانه همین است. از مسئول تا غیر مسئول. حالا عمل کجاست ؟ این را دیگر کسی نمی داند. تازه از آنطرف هم شبکه های تلویزیونی پر محتوا!  همان حرف ها را مورد تحلیل و بررسی قرار می دهند و برخی حرافی ها را هم به چالش هم می کشند.
یک عده ی دیگری هم هستند که حرف دزدی می کنند. یعنی هنوز حرف از دهان رئیس جمهور بیرون نیامده در کسری از ثانیه آن را در هوا قاپیده و شروع می کنند به موضع گیری و انتقاد. و پیرامون همان حرف ها نقدهای پر آب و تابی می نویسند و با حضور در برنامه های کارشناسی  مواضع ضد حرفهای دولتی ها را ابراز می کنند. اگر دقت کرده باشید تمامی کسانی که در این برنامه ها و یا در صفحات اجتماعی خود نسبت به هر گفته ی رئیس دولت و یا مسئولین دیگر واکنش نشان می دهند خود را همه چیز دان و آگاه به همه امور می دانند. رئیس جمهور می گوید برجام، اینها نظر می دهند. جهانگیری می گوید ریزگردها، این ها اعتراض می کنند. وزیر بهداشت می گوید فلان دارو، این ها فرمول دارو را با رسم شکل زیر سوال می برند. به عقیده ی من این دوستان با این همه اطلاعات عمومی و تخصصی حیف است که وقتشان را بیهوده و به بطالت می گذرانند. شب ها ساعت ۹ در مسابقه اسنپ کیو شرکت کنند و برنده ۵ میلیون تومان پول نقد شوند. حداقل یک درآمدی هم خواهند داشت(البته به استثنای آن دسته قلم به دستانیکه پول می گیرند که حقایق را ننویسند و یا دروغ بنویسند.این قشر درآمد بسیار خوبی دارند) .
خلاصه که این روزها هر سخن جایی و هر نکته مکان خاصی ندارد. خیلی خوب است که می توان نقد کرد و مسئولین کشور را به چالش کشید. ابزار اطلاع رسانی و رسانه ها آنقدر گسترش یافته اند که یک صفحه اینستاگرامی در ۲۴ ساعت می تواند هزاران نفر را جذب کند. اما آیا هر زمان که دلمان خواست می توانیم نقد و موضع گیری کنیم؟؟ خیر! آن هم در این شرایط حساس کنونی کشور.بعنوان نمونه هنوز شهردار تهران یک ماه نشده شهرداری را تحویل گرفته از همه طرف برای او خط و نشان می کشند و نظر می دهند. اگر شما کار بلد بودید همان موقع که مسئولیتی داشتید جای حرف زدن عمل می کردید. حالا حرف زدن و نقد کردن خیلی راحت است. این خدمت صادقانه و عمل به وعده هاست که همیشه در لابلای حزب بازی و تخریب جناح چپ و راست، گم می شود. و یا همین برجامی که به مشکل خورده است یکی می گوید پاره کن، یکی به تمسخر می گیرد و دیگری هم طعنه می زند که “دیدید گفتم. من از اول مخالف بودم. ” برجام هسته ای خوب یا بد تصمیم نظام بوده و تا آخر باید به این اصل که نظام جمهوری اسلامی ایران آن را پذیرفته است پایبند بود. و نمونه های بیشمار دیگر …
لطفاً برای یک مدت معین حرف نزنید. لطفاً با مراجعه به عقل و وجدانتان در جایی که احساس می کنید هیچ ربطی به شما ندارد سکوت اختیار کنید . مطمئناً به خاطر سکوت شما هیچ اتفاق بدی نمی افتد. اجازه بدهید آنگونه که باید کارها پیش بروند. هر گفته نا بجا باعث  ایجاد حساسیت در جامعه و بر هم زدن آرامش مردم خواهد شد. اگر نماینده ی مجلس هستید، اگر وزیر یا مدیر هستید، اگر روزنامه نگار، نویسنده و یا کارشناس رسانه ای هستید لطفاً برای یک مدت سکوت اختیار کنید و وابستگی های حزبی و جناحی را نادیده بگیرید. تا به امروز هرگونه که خواستید نوشته اید و گفته اید. ولی بخاطر روح و روان خسته ی این مردم لطفاً حرف های نا امید کننده نزنید.
سپاس