داریوش اقبالی، خواننده محبوب ایرانی، در سال ۱۳۵۲ به دلیل خواندن اشعاری با مضامین سیاسی توسط ساواک دستگیر شد. او در آن زمان به دلیل محبوبیت و نفوذ اجتماعی خود، به یکی از چهره‌های شناخته‌شده مخالف رژیم پهلوی تبدیل شده بود.
یکی از دلایل اصلی دستگیری داریوش، آهنگ «تن‌پوش او از پوست پلنگ است» بود. این آهنگ، که در سال ۱۳۵۱ منتشر شده بود، به وضعیت نابرابری اجتماعی در ایران اشاره داشت. در این آهنگ، داریوش با کنایه از لباس‌های فاخر و تجملاتی مقامات حکومتی، فقر و محرومیت مردم عادی را به تصویر می‌کشد.
ساواک، که این آهنگ را تهدیدی علیه نظام سلطنت می‌دانست، تصمیم به دستگیری داریوش گرفت. او در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۵۲ بازداشت و به زندان افتاد.
چرا اشرف پهلوی برای داریوش گریه کرد؟
اشرف پهلوی، خواهر محمدرضا پهلوی، پس از شنیدن خبر دستگیری داریوش، برای او گریه کرد. او که از علاقه‌مندان به موسیقی بود، داریوش را خواننده محبوب خود می‌دانست.
اشرف پهلوی در تماس تلفنی با پرویز ثابتی، رئیس ساواک تهران، خواستار آزادی داریوش شد. او گفت که داریوش را برای اجرای برنامه‌ای در خارج از کشور دعوت کرده است و نیاز دارد که او آزاد شود.
ثابتی در پاسخ به اشرف پهلوی گفت که داریوش به دلیل خواندن اشعار سیاسی دستگیر شده است و آزادی او بدون دستور دادستان ارتش امکان‌پذیر نیست. او همچنین گفت که منظور داریوش از «تن‌پوش او از پوست پلنگ است» مشخص نیست و ممکن است به مقامات حکومتی اشاره داشته باشد.
اشرف پهلوی پس از شنیدن این پاسخ، شروع به گریه کرد. او ۱۰ دقیقه با ثابتی صحبت کرد و در نهایت با ناامیدی گوشی را قطع کرد.
نتیجه
دستگیری داریوش اقبالی یکی از مهم‌ترین وقایع دوران پهلوی بود. این دستگیری نشان داد که رژیم پهلوی از قدرت و نفوذ هنرمندان در میان مردم هراس داشت.
داریوش اقبالی پس از آزادی از زندان، به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه داد و در پیروزی انقلاب اسلامی نقش مهمی ایفا کرد. او پس از انقلاب نیز به یکی از محبوب‌ترین خوانندگان ایران تبدیل شد.
نظرات بسته شده است.