این قرار ما نبود آقای روحانی!

حال و احوال دولت روحانی خوب نیست. با یک نگاه می‌شود فهمید دولت دوازدهم، دچار یک بیماری مهلک شده است. این بیماری را می‌شود افسردگی نامید.

بله، دولت دوازدهم دچار افسردگی شده است. این دولت اصلا شبیه وعده‌هایی که در سال ۹۲ و ۹۶ داده می‌شد نیست. دولت یازدهم آمده بود تا مشکلات کشور را حل کند و ثبات را به مردم هدیه کند. اتفاقی که تا حدودی افتاد. حال دولت و مردم هم خوب بود. پاداش این تلاش‌ها هم انتخاب دوباره در اردیبهشت ۹۶ بود.

حالا اما به نظر می‌رسد دولت فقط نظاره گر تحولات کشور است. تغییرات اخیر در دولت روحانی را ببیند. فلسفه تغییرات مشخص نیست. آیا این تغییرات می‌تواند اقتصاد کشور را به آرامش برساند یا خیر؟

به نظر شما کسی می‌داند استراتژی اقتصادی روحانی برای اداره کشور چیست؟ بالاخره رییس جمهور می‌خواهد از کدام مدل اقتصادی برای بهبود شرایط کشور استفاده کند؟ اینطور که از شواهد پیداست هرکسی در دولت ساز خود را می‌زند و هرکسی صدای سازش بلندتر باشد، می‌تواند حرفش را در اقتصاد به کرسی بنشاند.

واقعا انتظار ما از دولت روحانی این «بلبشوی» سیاسی و اقتصادی نبود. روحانی در سپهر سیاست ایران به عنوان یک سیاستمدار کارکشته شناخته می‌شد که سرد و گرم روزگار ار چشیده بود و انتظار می‌رفت در مشکلات ریز و درشت خم به ابرو نیاورد.

به نظر می‌رسد اما حالا اجازه می‌دهد سکان کشتی دولت به هر طرفی خواست برود شاید باد بتواند این کشتی را به سرمنزل مقصود برساند.

شاید باید کسی پیدا شود و شانه‌های حسن روحانی را تکان دهد و به او بگوید، لطفا امید مردم را از بین نبر. روزی که شما در خرداد ۹۲ به عنوان رییس جمهور منتخب معرفی شدید، امید همچون آب رها شده از پشت سدها در کشور جاری شد. صبح پیروزی شما، متفاوت از تمام صبح‌های ۸ سال کشور بود.

در سال ۹۶، مردم بازهم امید را تکرار کردند و به شما گفتند با امید می‌شود بر هر مشکلی پیروز شد. مگر پیروزی در دو انتخاباتی که رقیبی که عامل مشکلات کشور بود، آسان بود؟

حالا این افسردگی به مردم هم سرایت کرده است. امیدها یخ زده و دیگر آنهایی که به روحانی رای داده‌اند باور نمی‌کنند «شیخ دیپلمات» بتواند راه‌حلی برای این سیل مشکلات پیدا کند.

بله همه ما می‌دانیم ترامپ تمام تلاشش را می‌کند تا سخت‌ترین شرایط را برای این رقم بزند اما این دلیل نمی‌شود که ما هم دست به روی دست بگذاریم. شرایط فعلی که از زمان جنگ بدتر نیست. یادمان نرفته است که در دولت اصلاحات نفت به زیر ۱۰ دلار رسید و کشور اداره شد.

ما همه مشکلات کشور را می‌دانیم و انتظار داریم دولت در برابر این مشکلات درست تصمیم بگیرد نه اینکه تنها حرف بزند و حرف بزند.

این قرار ما با رییس جمهور روحانی این نبود که از او عمل نبینیم و فقط سخنرانی بشنویم.

سه سال دیگر تا پایان عمر دولت دوازدهم زمان باقی است و این فرصت کمی نیست تا امیدها دوباره زنده شوند تا دوباره همه برای ایران بخوانند.
عصر ایران؛ مصطفی داننده