گاهی وقتها در عالم شهرنشینی اتفاقاتی رخ می دهد که طاقت آدم طاق می شود و می خواهد سر به بیابان بگذارد. و امان از همسایه بد …
رسا نشر – چشمهایش پف کرده بود و سفیدی چشمهایش به کاسه ای پر خون تبدیل شده بود. پرسیدم بیماری؟ گفت: کاش بودم. نخوابیدم. نمی دونم یک روزه، یک هفته است یا یک ماهه. ولی نخوابیدم. باور ناپذیر بود. گفتم کلاً نخوابیدی یا کم خوابیدی؟ گفت اگر تو هم در محله ما ساکن بودی به همین بلا دچار می‌شدی. یکی دو ساعت خواب در شبانه روز که خواب نیست.
موضوع از این قرار بود. یک ماهی می شد که همسایه ساختمان مجاورشان یک خروس از روستا آورده بوده و نگهداری می‌کرد. خروس در اپارتمان؟ مگر می شود؟ مگر داریم؟ می گفت بغیر از ساعات پیاپیی که در طول روز خروس بد صدا کنسرت می گذارد، نیمه شب ها هم هر یک ساعت یکبار آواز خوانی می کند. خروس را در تراس خانه نگهداری می کنند و از بختِ بدِ دوست ما ، پنجره او روبروی تراس خانه همسایه حیوان‌دوست است. اینکه انواع قرص های خواب‌آور خورده و پنجره خانه را دوجداره کرده هم که بماند. با این وجود هرشب همین داستان است.
گفتم چرا با صاحب خروس صحبت نمی‌کنید. خندید و گفت از صحبت گذشته. بحث کردیم. دعوا کردیم. کار به پلیس و صد‌و‌ده کشید. اما زیر بار نمی رود. می گوید ساختمان خودم است. دلم می خواهد!. تازه بعد از شکایت و دادگاه فهمیدیم در پشت بام خانه اش بیشتر از ۲۰ جوجه و مرغ دارد. اما چون در انتهای ساختمان است صدایشان به گوش ما نمی‌رسیده. با خودم گفتم عجب مردمانی پیدا می شوند. ما شهری‌ها با این گرانی و مشکلات کم دردسر نداریم. حالا هم چند ساعت محدود زمان استراحت باید به دلیل فهم پایین یک شهروند اینگونه به عذاب بگذرد. زندگی شهرنشینی آداب خاص خودش را دارد. اما برخی هنوز در حال و هوای روستا و دوران خوش کودکی هستند. مصیبت جای پارک ماشین، سر و صدای بچه های طبقه بالا، نم سقف توالت و … را شاید بتوان تحمل کرد. اما خروس بد صدای مزاحم که نه خودش و نه صاحبش زبان آدمی‌زاد را میفهمند کجای دلمان بگذاریم ….
پ ن: فقط اگر برای چند لحظه فکر کنیم و همان اندازه که به خودمان حق می‌دهیم آرامش داشته باشیم، این حق را برای دیگران هم قائل شویم. هرگز کاری نمی کنیم که یکی از همسایگان و هم محله‌ای هایمان در عذاب باشد. شهر ما خانه ما فقط در مقیاس بزرگش نیست. محله ما هم خانه ماست. به حقوق همدیگر احترام بگذاریم. و سعی کنیم برای هم مزاحمت ایجاد نکنیم.