روشنفکر کیست؟

تاری کامروا-

روشنفکری در اصل کلمه به معنای تفکیک دو امر از یکدیگر است. تمیز دادن و انتقاد کردن از مهم ترین خصوصیات و توانایی فرد روشنفکر است

چند درصد از جامعه ما خود را روشنفکر مى دانند؟

درصدش را نمى دانم اما بطور حسی مى گویم، دور و بر ما جمعشان اندک نیست

تا چه اندازه همان دو امر ممیزی و منتقدی را که از مهمترین خصایص روشنفکری است انجام مى دهند؟

تا جایی که بتوانند. حتی مى توان گفت، تا پای جان. شبانه روز مشغولند. این را می توانید از سر زدن به صفحات مجازی شان به درستی درک کنید. این نازنیان این دو توانایی ارزشمند خود را برای تحلیل و نقد عارفانه اشعار مولانا و آخرین ترجمه گلی امامى، بررسی دلایل افزایش قیمت هویج فرنگی، نقد تحولات سیاسی و تاریخی در حبشه قبل و پس از اسلام و انطباق ان با وضعیت کنونی سریلانکا، صحت موضوع تقلب در آکشن های هنری، عوارض تغذیه بدون تراریخته ها، تفسیر آخرین فیلم کوبریک از نظر محسن افشانى، علت قهر و آوارگی و فرار فلامینگوها از دریاچه ارومیه، دلایل حسرت عمومی از فوت پدر ستون فقرات ایران، تحسین شرف مرد روستایی برای نگهداری از یک بزغاله و تجاوز دسته جمعی به دختران یزیدی و …همواره و در مرور زمان به کار مى گیرند و ما را هدایت مى کنند.

حاصل آن چیست؟

صفحاتی پر از مطالبی، که فاقد هر نوع نقد و ممیزی باشد. روشنفکران امروز به جای نقد فقط ریپست مى کنند. روشنفکران ما امروز به جای تولید محتوی و تغذیه فکر، با افتخار دست به بازنشر اطلاعاتی مى زنند که در اتاقهای تاریک و بدون پنجره تولید شده اند. روشنفکران امروز به جای راهبری افکار، خودشان دنباله رو شده اند. قدرت آنها و آنچه ایشان را از دیگران متمایز مى کند، نه به ناب بودن تراوشات ذهنشان، بلکه به تعداد دنبال کنندگانشان یا همان فالوئرهاست. روشنفکران به جای روشنگری، با انتشار اخبار زرد، دیوار وجود ما را سیاه مى کنند. روشنفکران به جای تنویر اذهان عمومی، خودشان گول مى خورند، خودشان کورکورانه تعقیب مى کنند.

سوال آخرم اینجاست: چرا روشنفکران دیگر فکر نمی کنند؟
پاسخ اینبار از شما