برنامه‌های تلفن همراه چقدر می‌توانند از طریق ردیابی مکان اطلاعات شخصی را سرقت کنند؟

کاربران عمدتاً از پیامد‌های حریم خصوصی برخی از مجوز‌هایی که به برنامه‌ها و خدمات اعطا می‌کنند، بی‌اطلاع هستند.
برای پاسخ به این سؤال، دو محقق – Mirco Musolesi (دانشگاه بولونیا، ایتالیا) و بنیامین بارون (کالج دانشگاه لندن، انگلستان) یک مطالعه میدانی با استفاده از یک برنامه خاص (TrackingAdvisor) برای این تحقیق انجام دادند.
از طریق اپلیکیشن به‌کاررفته در این پژوهش، محققان قادر به دستیابی به انواع اطلاعات شخصی، برنامه‌ها و تنظیمات حریم خصوصی کاربران شده‌اند.
موسولسی توضیح می‌دهد: “کاربران عمدتاً از پیامد‌های حریم خصوصی برخی از مجوز‌هایی که به برنامه‌ها و خدمات اعطا می‌کنند، بی‌اطلاع هستند، به‌ویژه در مورد اطلاعات ردیابی مکان “.
“به لطف تکنیک‌های یادگیری ماشین، جمع آوری این اطلاعات حساس مانند محل زندگی کاربران، عادات، علایق، اطلاعات جمعیتی و اطلاعات مربوط به شخصیت کاربران را فراهم شده است “.
نقض حریم خصوصی کاربران
این اولین مطالعه گسترده‌ای است که دامنه اطلاعات شخصی را که می‌توان از داده‌های ردیابی مکان استنباط کرد، موردتوجه قرار داده است. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که چگونه جمع‌آوری چنین اطلاعاتی می‌تواند نقض حریم خصوصی کاربران را در پی داشته باشد. به همین منظور، محققان یک برنامه تلفن همراه (TrackingAdvisor) ایجاد کردند که به‌طور مستمر موقعیت مکانی کاربر را جمع‌آوری می‌کند.
از طریق داده‌های موقعیت مکانی، این برنامه می‌تواند اطلاعات شخصی را استخراج کند و از کاربران می‌خواهد که در مورد صحت این اطلاعات بازخورد ارائه دهند و همچنین ازلحاظ حساسیت به حریم خصوصی، ارتباط آن‌ها را ارزیابی کنند.
۶۹ کاربر در این مطالعه شرکت کردند و حداقل دو هفته از TrackAdvisor استفاده کردند. TrackAdvisor بیش از ۲۰۰۰۰۰ مکان را ردیابی کرد، تقریباً ۲۵۰۰ مکان را شناسایی و تقریباً ۵۰۰۰ اطلاعات شخصی مربوط به جمعیت و شخصیت را جمع‌آوری کرد. در میان داده‌های جمع‌آوری‌شده، کاربران دریافتند که حساس‌ترین اطلاعات مربوط به بهداشت، وضعیت اقتصادی-اجتماعی، قومیت و مذهب بوده است.
موسولسی ادامه می‌دهد: “ما فکر می‌کنیم نشان دادن میزان و کیفیت اطلاعاتی که برنامه‌ها می‌توانند از طریق ردیابی موقعیت مکانی جمع‌آوری کنند، به کاربران وابسته است. برای ما به همان اندازه هم است که درک کنیم آیا کاربران فکر می‌کنند اشتراک‌گذاری اطلاعات با مدیران برنامه‌ها یا شرکت‌های بازاریابی قابل‌قبول است یا آن را نقض حریم خصوصی آن‌ها می‌دانند “.
طراحی سیستم‌های تبلیغاتی هدفمند برای محافظت از حریم خصوصی کاربران
به گفته محققان، تجزیه ‌و تحلیل‌هایی ازاین‌دست راه را برای طراحی سیستم‌های تبلیغاتی هدفمند هموار می‌کند که به کاربران کمک می‌کند از حریم خصوصی خود محافظت کنند، به‌ویژه با مورد هدف قرار دادن داده‌هایی که حساس‌تر می‌دانند.
موسولسی تأیید می‌کند: “با تشکر از چنین سیستم‌هایی، کاربران علاقه‌مند به‌عنوان‌مثال در محافظت از اطلاعات مربوط به‌سلامتی خود می‌توانند در هرزمانی که به کلینیک بهداشتی یا بیمارستان مراجعه می‌کنند، گواهی دریافت کنند “.
“اما موارد بیشتری وجود دارد. این امر همچنین می‌تواند به توسعه سیستم‌هایی منجر شود که به لطف تنظیمات حریم خصوصی که قبلاً تعریف‌شده‌اند، می‌توانند به‌طور خودکار از جمع‌آوری اطلاعات حساس از اشخاص ثالث جلوگیری کنند.