در ماه های اخیر هر از گاهی خبر فوت استاد محمدرضا شجریان چهره مغضوب صداوسیما از سوی این رسانه که باید ملی باشد اما نیست، منتشر می شود و هربار خبر سریعاً توسط دست اندرکاران بیمارستان و یا خانواده ایشان تکذیب می‌شود.
سوال اساسی این است که صداوسیما از فوت خسرو آواز ایران چه منفعتی کسب می کند که هر بار بی مهابا و بدون ذره ای شرم، خبری در این راستا، بدون هیچ توضیحی درباره آن منتشر می کند؟ آیا به زعم برخی، صداوسیما می خواهد با این کار به سرعت گیری برای واکنش جامعه به اتفاقی تلخ مبدل شود؟
آیا صداوسیمایی که در طول زندگی هنری استاد شجریان از هیچ اقدامی برای کم فروغ کردن محبوبیت ایشان، دریغ نکرد، به دنبال وارد کردن آخرین ضربه خود به پیکر ایشان است؟ اگر نه چرا دوربین های صداوسیما یک بار در محل بیمارستان حضور نیافتند تا علاقه مندان به استاد شجریان را در جریان اخبار صحیح قرار دهد؟
آیا فروکاستن اقدامات چندین باره صداوسیما در نشر شایعه فوت استاد شجریان به توجیهاتی مانند «افزایش بازدید»، جذب فالوئر و … خوش خیالی محض نیست؟
صداوسیما با بودجه ای چندهزار میلیاردی، که در حال حاضر بدهکارترین رسانه به استاد آواز ایران و علاقه مندان به ایشان است، در صورت بروز هر اتفاقی از اقدامات مسبوق به سابقه خود و نمک ریختن بر نگرانی های مردم خودداری کند چراکه همین حالا نیز با نشر و تکذیب اخبار مرتبط به اسطوره های محبوب مردم، در شبکه های اجتماعی نام خود را در کنار هشتگ هایی چون فیک نیوز می بیند.
امید است که این رسانه بنابر وظیفه قانونی خود بازتاب صداوسیمای اکثریت جامعه، آن هم با سیاست گذاری های واحد در تمام بخش های خود که مجبور نباشد از تریبون خبرگزاری خود خبر کذب منتشر کرده و در دیگر رسانه اش آن را تکذیب کند.
نظرات بسته شده است.