در همین زمینه
خط تحریر به شیوه نستعلیق در دوره قاجار اصلا مرسوم نبوده . خط تحریر همگان خط شکسته تحریر بوده و نستعلیق کنونی از دوره پهلوی دوم رایج شد…
عصر ایران- در پی انتشار گستردۀ متن و دستخطی با عنوان «مناجات نامۀ امیرکبیر در ماه رمضان» محمد علی بهمنی قاجار پژوهش‌گر تاریخ ۵ دلیل آورده تا نشان دهد این متن اصالت و واقعیت ندارد و جعلی است.
دلایل ۵ گانه ای که به استناد آنها متن تصویر بالا جعلی خوانده شده و در کانال شخصی دکتر بهمنی آمده از این قرار است:
۱. مرحوم میرزا تقی خان امیر نظام اگرچه در عمل صدر اعظم و شخص اول کشور بعد از ناصرالدین شاه بود ولی هیچ گاه لقب صدراعظمی و مهم‌تر از آن امیر کبیر نداشت و بعد از درگذشت [قتل] به این لقب مشهور شد. در هیچ سند تاریخی نه خودش از عنوان امیر کبیر برای خود استفاده کرده و نه دیگری او را امیر کبیر خطاب داده است.
۲. ذکر کلمه هجری بعد از عدد سال متداول نبوده و امروزه با رواج تاریخ های میلادی و قمری و شمسی در متون ذکر آن در متون تاریخی رایج گشته، ضمن اینکه اشاره به زمان هم با کلمات یوم و لیله و سنه متداول بوده است. عبارت “بار پروردگارا” مربوط به دوران پس از فرهنگستان بوده و با ادبیات رایج در عصر امیر کبیر و ادبیات مورد استفاده خود وی هیچ گونه سنخیتی ندارد.
۳. میرزا تقی خان امیر نظام اصولا اهل مناجات و دعا و شعر و ….. نبود. به میرزا سعید خان انصاری که بعدها وزیر خارجه شد و اهل علم بود گفت […] بیا به دولت خدمت کن و یا به قاآنی شاعر معروف که او را چوب زد و گفت به جای شعر بیا یک ترجمه انجام بده.
۴. نکته ای دیگر راجع به این نامه این است که این نوع خط تحریر یعنی خط تحریر به شیوه نستعلیق در دوره قاجار اصلا مرسوم نبوده و خط تحریر همگان خط شکسته تحریر بوده که سرآمدان این شیوه امیرنظام گروسی و امین الدوله بودند و از زمان اواسط پهلوی دوم خط تحریر به شیوه نستعلیق در کشور رایج می شود و اگر اسناد بدست آمده از قبل از آن دوره را ببینیم تماما خط تحریر به شیوه شکسته تحریری می باشد. همچنین مقایسه ی دستخط های اصیل و تایید شده ی امیرکبیر با این دستخط خود گویای عدم صحت این انتساب است. (نظریه امیرعباس نصیری یزدی، کارشناس خط)
دستخط واقعی امیرکبیر که در مرکز اسناد آستان قدس رضوی نگاه‌داری می‌شود (سمت راست)
دستخط جعلی: سمت چپ
۵. مهم‌تر از همه این که این سند جدید‌الولاده در هیچ منبعی و هیچ آرشیوی وجود خارجی ندارد و صرفا محصول ذهن خلاق جاعل محترم و خوش‌نویس آن است!
دلایل ۵ گانه ای که به استناد آنها متن تصویر بالا جعلی خوانده شده و در کانال شخصی دکتر بهمنی آمده از این قرار است:
۱. مرحوم میرزا تقی خان امیر نظام اگرچه در عمل صدر اعظم و شخص اول کشور بعد از ناصرالدین شاه بود ولی هیچ گاه لقب صدراعظمی و مهم‌تر از آن امیر کبیر نداشت و بعد از درگذشت [قتل] به این لقب مشهور شد. در هیچ سند تاریخی نه خودش از عنوان امیر کبیر برای خود استفاده کرده و نه دیگری او را امیر کبیر خطاب داده است.
۲. ذکر کلمه هجری بعد از عدد سال متداول نبوده و امروزه با رواج تاریخ های میلادی و قمری و شمسی در متون ذکر آن در متون تاریخی رایج گشته، ضمن اینکه اشاره به زمان هم با کلمات یوم و لیله و سنه متداول بوده است. عبارت “بار پروردگارا” مربوط به دوران پس از فرهنگستان بوده و با ادبیات رایج در عصر امیر کبیر و ادبیات مورد استفاده خود وی هیچ گونه سنخیتی ندارد.
۳. میرزا تقی خان امیر نظام اصولا اهل مناجات و دعا و شعر و ….. نبود. به میرزا سعید خان انصاری که بعدها وزیر خارجه شد و اهل علم بود گفت […] بیا به دولت خدمت کن و یا به قاآنی شاعر معروف که او را چوب زد و گفت به جای شعر بیا یک ترجمه انجام بده.
۴. نکته ای دیگر راجع به این نامه این است که این نوع خط تحریر یعنی خط تحریر به شیوه نستعلیق در دوره قاجار اصلا مرسوم نبوده و خط تحریر همگان خط شکسته تحریر بوده که سرآمدان این شیوه امیرنظام گروسی و امین الدوله بودند و از زمان اواسط پهلوی دوم خط تحریر به شیوه نستعلیق در کشور رایج می شود و اگر اسناد بدست آمده از قبل از آن دوره را ببینیم تماما خط تحریر به شیوه شکسته تحریری می باشد. همچنین مقایسه ی دستخط های اصیل و تایید شده ی امیرکبیر با این دستخط خود گویای عدم صحت این انتساب است. (نظریه امیرعباس نصیری یزدی، کارشناس خط)
دستخط واقعی امیرکبیر که در مرکز اسناد آستان قدس رضوی نگاه‌داری می‌شود (سمت راست)
دستخط جعلی: سمت چپ
۵. مهم‌تر از همه این که این سند جدید‌الولاده در هیچ منبعی و هیچ آرشیوی وجود خارجی ندارد و صرفا محصول ذهن خلاق جاعل محترم و خوش‌نویس آن است!