همین است که خیلی ها ترجیح می دهند بدون زحمت پول در بیاورند. حاضرند ساعت ها در خیابان به این و آن رو بزنند تا اینکه بر سر کاری بروند که نه آینده خوبی دارد و نه حقوق درستی.
پایگاه خبری رسا نشر- مهدی سوری: از کنارم رد شد. انگار که یک چیزی گفت. فکر کردم دنبال جایی می گرده. برگشتم و گفتم جانم؟ سرش پایین بود و آرام حرف می زد. داداش پول داری به من بدی؟ گرسنمه. از دیشب چیزی نخوردم.نگاه به قد و بالاش کردم. ماشالله رشید بود. تن و بدن ورزشکاری! چند لحظه نگاهش کردم و گفتم؟ مریضی ؟ گفت نه . پرسیدم معتادی؟ خندید گفت داداش به من میخوره معتاد باشم؟ گفتم پس چی؟ خدا رو شکر تن و بدنت سالمه. عقلتم سر جاشه. نه معتادی و نه بیمار. پس چرا گدایی می کنی؟؟ عصبانی شد و گفت نمیخوای پول بدی نده دیگه چرا فحش می دی . من گدا نیستم. اومدم بیرون و پول تو جیبم نیست. کمک نمی کنی تهمت نزن.اینها را گفت و رفت سراغ نفر بعدی…
چند دقیقه همانجا ماندم و زیر نظرش داشتم. در کمتر از یک ربع نزدیک به ۲۰ هزار تومان از عابرین پول گرفت! جوان ۲۰ ساله مملکت که باید سرشار از انگیزه و تلاش برای تولید و گردش چرخ اقتصاد ایران باشد، ساده ترین راه ممکن را انتخاب کرده است. گدایی! افراد معتاد و بی خانمان های زیادی را دیده ام که تکدی گری می کنند. اما دیدن افراد سالم و بدون هیچ مشکلی در خیابان های شهر واقعا جای تأسف دارد. درست است بازار کار و اقتصاد حال خوبی ندارد. و کارگران به سختی زندگی خود را می گذرانند. اما این سوء استفاده از محبت و انسان دوستی دیگران تبدیل به شغل شده است. معتاد ها کم بودند، حالا جوانترها هم به گدایی روی آورده اند.
آسیب های اجتماعی در کلان شهرها دامن قشر ضعیف را بیشتر می گیرد. بزرگ شدن در قفر و نداری باعث ایجاد دلسردی و نا امیدی می شود. و وقتی مشکلات اقتصادی بیشتر و بیشتر می شود قطعاً تلاش ها به نتیجه نمی رسد. همین است که خیلی ها ترجیح می دهند بدون زحمت پول در بیاورند. حاضرند ساعت ها در خیابان به این و آن رو بزنند تا اینکه بر سر کاری بروند که نه آینده خوبی دارد و نه حقوق درستی. یکی از همین مسافران لنگ پول بلیط می گفت روزی صد و پنجاه تا دویست هزار تومان از مردم پول میگیرد. آن هم در عرض چند ساعت! در حالیکه یک کارگر با دست کم ده ساعت کار در خوشبینانه ترین حالت روزی هشتاد تا نود هزار تومان درآمد دارد.