در همین زمینه
اما این بار به رغم کار شبانه روزی تیمی ۲۰ نفره از کارشناسان فناوری و امنیتی، آنها قادر به دور زدن قطعی اینترنت سراسری در ایران نشدند.
روزنامه “لس‌آنجلس تایمز” آمریکا در گزارشی از تلاش ناکام یک تیم فناوری و امنیتی برای دور زدن قطعی اینترنت سراسری ایران در جریان ناآرامی‌های آبان ماه گذشته خبر داده است.
به گزارش عصرایران، این روزنامه آمریکایی در گزارشی نوشته است:
هنگامی که مقامات ایرانی در آبان ماه گذشته به مدت ۱ هفته برای خاموش کردن اعتراضات خیابانی اینترنت سراسری را در این کشور قطع کردند، ” نیما فاطمی” کارآفرین فناوری مستقر در آمریکا، وارد عمل شد.
فاطمی و دیگر کارشناسان امنیتی آمریکایی از سال ۲۰۰۹ (اعتراضات جنبش سبز در سال ۱۳۸۸) که برای نخستین بار مقامات ایرانی دسترسی به شبکه‌های اجتماعی چون “توییتر” و “فیسبوک” را در این کشور برای مهار اعتراضات محدود کردند، روی دور زدن محدودیت‌های سانسور اینترنت در داخل ایران کار می‌کنند.
اما این بار به رغم کار شبانه روزی آنها طی ۱ هفته به همراه تیمی ۲۰ نفره از کارشناسان فناوری و امنیتی، آنها برای نخستین بار قادر به دور زدن قطعی اینترنت سراسری در ایران نشدند.
فاطمی در این باره به لس‌آنجلس تایمز گفت:” ما بیش از حد کار کردیم..من افراد زیادی را می‌شناسم که (در جریان ناآرامی‌ها) نخوابیدند و مدام در حال کار بودند.”
به گفته تحلیلگران، از آنجا که شرکت‌های فناوری مستقر در “سیلیکون ولی” (سانفرانسیسکو آمریکا) به منظور رعایت تحریم‌های رئیس جمهور ترامپ، مردم ایران را به طور فزاینده‌ای از خدمات خود منع کرده‌اند، دولت ایران توانسته است دسترسی خود را از طریق اینترنت گسترش دهد.
قطعی گسترده ۱ هفته‌ای اینترنت سراسری در ماه نوامبر امسال (آبان ۱۳۹۸) در ایران پیامدهای قابل توجهی داشته است.
یک “کافی نت” در شهر تهران/ عکس:وحید سالمی؛ آسوشیتدپرس
این امر نه تنها مانعی جدی برای ارتباط گیری بین معترضان و جریان اطلاعات از روند ناآرامی‌ها در داخل ایران ایجاد کرد بلکه بسیاری از کسب و کارهای اینترنتی را هم به طور موقت تعطیل کرده و هزاران نفر را از کسب درآمد محروم کرد.
“شبکه ملی اطلاعات” ایران که بیش از ۱ دهه روی آن کار شده یک نسخه تحت کنترل و سانسور شده اینترنت جهانی است که به مقامات ایرانی این قدرت را می‌دهد تا در صورت تمایل، ترافیک بین‌المللی اینترنت را از داخل ایران جدا کنند.
همه ایرانیان از طریق شرکت ارتباطات زیرساخت ایران – که تحت نظر وزارت ارتباطات فعالیت می‌کند و خدمات اینترنتی را از طریق ارائه دهنده‌هایی به افراد می‌فروشد، به اینترنت جهانی متصل می‌شوند. این شبکه که بیش از ۱ دهه روی آن کار شده تضمین می‌کند که مقامات ایرانی می‌توانند اینترنت جهانی را در داخل این کشور مسدود کنند.
برای کاهش وابستگی به شبکه جهانی اینترنت، دولت ایران مجبور بود شبکه‌های داخلی خود را توسعه داده و میلیون‌ها ایرانی را ترغیب به استفاده از این سیستم عامل‌ها کند. دولت مشوق‌هایی از جمله کاهش قیمت‌ها را ارایه کرده، اما مردم استقبال چندانی از این شبکه داخلی نکردند.
علیرغم قیمت‌های بالاتر برای اینترنت جهانی ، بیشتر ایرانیان ترجیح می‌دهند سرورهای خود را در خارج از کشور مدیریت کنند تا از نظارت بالقوه دولت مصون باشند.
این تغییر زمانی اتفاق افتاد که ترامپ سال گذشته از توافق هسته‌ای ایران با قدرت‌های جهانی موسوم به برجام خارج شد و تحریم‌های اقتصادی را دوباره اعمال کرد. پس از این اقدام دولت آمریکا شرکت‌های فناوری آمریکایی از جمله “گوگل”، “دیجیتال اوشن” و “جیتلب” شروع به محدود کردن دسترسی شهروندان ایرانی کردند.
“امیر رشیدی”، محقق امنیت اینترنتی در مرکز حقوق بشر مستقر در نیویورک، در این باره به لس‌آنجس تایمز گفت: پس از این اقدام شرکت‌های فناوری آمریکایی ایرانیان مجبور به پیوستن به شبکه دولتی هستند… آنها مجبورند یا کسب و کار خود را تعطیل کنند یا از زیرساخت‌ها و خدمات شبکه ملی ایران استفاده کنند.”
متخصصان می‌گویند ۲ سال پیش (در جریان ناآرامی های دی ماه ۹۶) وقتی که بسیاری از شرکت‌های بزرگ ایرانی هنوز از خدمات اینترنت جهانی استفاده می‌کردند، دولت ایران نتوانست دسترسی به اینترنت جهانی را به طور گسترده قطع کند چون در این صورت آسیب‌های اقتصادی عمده‌ای متوجه اقتصاد این کشور می‌شد. اما در جریان ناآرامی‌های آبان ماه گذشته اوضاع فرق می‌کرد چون وابستگی بسیاری از شرکت‌های بزرگ ایرانی به اینترنت جهانی در حداقل خود بود.
رشیدی درباره دلیل عدم قطع اینترنت سراسری در سال ۹۶ گفت:” کل کشور به هم می‌ریخت زیرا اکثر مردم و صنایع هنوز از زیرساخت‌ها و خدمات اینترنت جهانی استفاده می‌کردند.”
اما این بار (آبان ۹۸)، به فاصله اندکی پس از آغاز ناآرامی‌ها، اینترنت سراسری به طور گسترده قطع شد و دسترسی شهروندان به اینترنت جهانی به حداقل خود رسید.
ناآرامی های آبان ماه گذشته در ایران
یک روز بعد از آغاز ناآرامی‌ها، اتصال به اینترنت جهانی تقریباً متوقف شد و تنها عده معدودی در صنایع حساس مانند بانکداری و بیمارستان به اینترنت جهانی دسترسی داشتند.
بنا به اعلام تحلیلگران، دولت ایران توانست ۹۵ درصد از اتصالات بین‌المللی اینترنت را برای نزدیک به یک هفته در سراسر این کشورمسدود کند.
“نیما فاطمی” در این باره به لس‌آنجلس تایمز گفت: “ما (در این ۱ هفته) نتوانستیم راهی برای وصل ارتباط انبوه مردم به اینترنت پیدا کنیم..تمام تکنیک‌های مورد استفاده ما فقط برای تعداد کمی از مردم ایران امکان دسترسی به اینترنت را می‌داد.”
“کاوه آذرخوش” محقق ارشد رسانه در آزمایشگاه امنیت دیجیتال مستقر در لندن، در این باره گفت: تلاش‌های دیرینه ایران برای بومی سازی اینترنت همراه با تحریم‌های ایالات متحده ، دست فعالان حقوق دیجیتال را برای فراهم کردن امکان ارتباط ایرانی‌ها با جهان خارج می‌بندد.
به گزارش عصرایران، این روزنامه آمریکایی در گزارشی نوشته است:
هنگامی که مقامات ایرانی در آبان ماه گذشته به مدت ۱ هفته برای خاموش کردن اعتراضات خیابانی اینترنت سراسری را در این کشور قطع کردند، ” نیما فاطمی” کارآفرین فناوری مستقر در آمریکا، وارد عمل شد.
فاطمی و دیگر کارشناسان امنیتی آمریکایی از سال ۲۰۰۹ (اعتراضات جنبش سبز در سال ۱۳۸۸) که برای نخستین بار مقامات ایرانی دسترسی به شبکه‌های اجتماعی چون “توییتر” و “فیسبوک” را در این کشور برای مهار اعتراضات محدود کردند، روی دور زدن محدودیت‌های سانسور اینترنت در داخل ایران کار می‌کنند.
اما این بار به رغم کار شبانه روزی آنها طی ۱ هفته به همراه تیمی ۲۰ نفره از کارشناسان فناوری و امنیتی، آنها برای نخستین بار قادر به دور زدن قطعی اینترنت سراسری در ایران نشدند.
فاطمی در این باره به لس‌آنجلس تایمز گفت:” ما بیش از حد کار کردیم..من افراد زیادی را می‌شناسم که (در جریان ناآرامی‌ها) نخوابیدند و مدام در حال کار بودند.”
به گفته تحلیلگران، از آنجا که شرکت‌های فناوری مستقر در “سیلیکون ولی” (سانفرانسیسکو آمریکا) به منظور رعایت تحریم‌های رئیس جمهور ترامپ، مردم ایران را به طور فزاینده‌ای از خدمات خود منع کرده‌اند، دولت ایران توانسته است دسترسی خود را از طریق اینترنت گسترش دهد.
قطعی گسترده ۱ هفته‌ای اینترنت سراسری در ماه نوامبر امسال (آبان ۱۳۹۸) در ایران پیامدهای قابل توجهی داشته است.
یک “کافی نت” در شهر تهران/ عکس:وحید سالمی؛ آسوشیتدپرس
این امر نه تنها مانعی جدی برای ارتباط گیری بین معترضان و جریان اطلاعات از روند ناآرامی‌ها در داخل ایران ایجاد کرد بلکه بسیاری از کسب و کارهای اینترنتی را هم به طور موقت تعطیل کرده و هزاران نفر را از کسب درآمد محروم کرد.
“شبکه ملی اطلاعات” ایران که بیش از ۱ دهه روی آن کار شده یک نسخه تحت کنترل و سانسور شده اینترنت جهانی است که به مقامات ایرانی این قدرت را می‌دهد تا در صورت تمایل، ترافیک بین‌المللی اینترنت را از داخل ایران جدا کنند.
همه ایرانیان از طریق شرکت ارتباطات زیرساخت ایران – که تحت نظر وزارت ارتباطات فعالیت می‌کند و خدمات اینترنتی را از طریق ارائه دهنده‌هایی به افراد می‌فروشد، به اینترنت جهانی متصل می‌شوند. این شبکه که بیش از ۱ دهه روی آن کار شده تضمین می‌کند که مقامات ایرانی می‌توانند اینترنت جهانی را در داخل این کشور مسدود کنند.
برای کاهش وابستگی به شبکه جهانی اینترنت، دولت ایران مجبور بود شبکه‌های داخلی خود را توسعه داده و میلیون‌ها ایرانی را ترغیب به استفاده از این سیستم عامل‌ها کند. دولت مشوق‌هایی از جمله کاهش قیمت‌ها را ارایه کرده، اما مردم استقبال چندانی از این شبکه داخلی نکردند.
علیرغم قیمت‌های بالاتر برای اینترنت جهانی ، بیشتر ایرانیان ترجیح می‌دهند سرورهای خود را در خارج از کشور مدیریت کنند تا از نظارت بالقوه دولت مصون باشند.
این تغییر زمانی اتفاق افتاد که ترامپ سال گذشته از توافق هسته‌ای ایران با قدرت‌های جهانی موسوم به برجام خارج شد و تحریم‌های اقتصادی را دوباره اعمال کرد. پس از این اقدام دولت آمریکا شرکت‌های فناوری آمریکایی از جمله “گوگل”، “دیجیتال اوشن” و “جیتلب” شروع به محدود کردن دسترسی شهروندان ایرانی کردند.
“امیر رشیدی”، محقق امنیت اینترنتی در مرکز حقوق بشر مستقر در نیویورک، در این باره به لس‌آنجس تایمز گفت: پس از این اقدام شرکت‌های فناوری آمریکایی ایرانیان مجبور به پیوستن به شبکه دولتی هستند… آنها مجبورند یا کسب و کار خود را تعطیل کنند یا از زیرساخت‌ها و خدمات شبکه ملی ایران استفاده کنند.”
متخصصان می‌گویند ۲ سال پیش (در جریان ناآرامی های دی ماه ۹۶) وقتی که بسیاری از شرکت‌های بزرگ ایرانی هنوز از خدمات اینترنت جهانی استفاده می‌کردند، دولت ایران نتوانست دسترسی به اینترنت جهانی را به طور گسترده قطع کند چون در این صورت آسیب‌های اقتصادی عمده‌ای متوجه اقتصاد این کشور می‌شد. اما در جریان ناآرامی‌های آبان ماه گذشته اوضاع فرق می‌کرد چون وابستگی بسیاری از شرکت‌های بزرگ ایرانی به اینترنت جهانی در حداقل خود بود.
رشیدی درباره دلیل عدم قطع اینترنت سراسری در سال ۹۶ گفت:” کل کشور به هم می‌ریخت زیرا اکثر مردم و صنایع هنوز از زیرساخت‌ها و خدمات اینترنت جهانی استفاده می‌کردند.”
اما این بار (آبان ۹۸)، به فاصله اندکی پس از آغاز ناآرامی‌ها، اینترنت سراسری به طور گسترده قطع شد و دسترسی شهروندان به اینترنت جهانی به حداقل خود رسید.
ناآرامی های آبان ماه گذشته در ایران
یک روز بعد از آغاز ناآرامی‌ها، اتصال به اینترنت جهانی تقریباً متوقف شد و تنها عده معدودی در صنایع حساس مانند بانکداری و بیمارستان به اینترنت جهانی دسترسی داشتند.
بنا به اعلام تحلیلگران، دولت ایران توانست ۹۵ درصد از اتصالات بین‌المللی اینترنت را برای نزدیک به یک هفته در سراسر این کشورمسدود کند.
“نیما فاطمی” در این باره به لس‌آنجلس تایمز گفت: “ما (در این ۱ هفته) نتوانستیم راهی برای وصل ارتباط انبوه مردم به اینترنت پیدا کنیم..تمام تکنیک‌های مورد استفاده ما فقط برای تعداد کمی از مردم ایران امکان دسترسی به اینترنت را می‌داد.”
“کاوه آذرخوش” محقق ارشد رسانه در آزمایشگاه امنیت دیجیتال مستقر در لندن، در این باره گفت: تلاش‌های دیرینه ایران برای بومی سازی اینترنت همراه با تحریم‌های ایالات متحده ، دست فعالان حقوق دیجیتال را برای فراهم کردن امکان ارتباط ایرانی‌ها با جهان خارج می‌بندد.