در کارنامه بازیگری حاتمی به زحمت می‌توان انتخاب نادرست برای نقش‌آفرینی پیدا کرد، اما در یک سال اخیر ۲ انتخاب عجیب او پرسش برانگیز است.
در همین زمینه
عصر ایران ؛ نهال موسوی – ۹ مهر، سال روز تولد لیلا حاتمی بازیگر محبوب و شناخته شده کشورمان است، لیلا حاتمی چه در فیلمی بازی کرده باشد و چه هیچ نقش آفرینی نداشته باشد همواره مورد توجه و رصد جامعه و اهالی سینما بوده است. او از ۱۲ سالگی در نقش کودکیِ کمال‌الملک در فیلم کمال الملک اولین حضور سینمایی خود را تجربه کرد و در ۱۹ سالگی هم با ایفای نقش شاهزاده ترک در فیلم دلشدگان دیگر کاملا شناخته شد. مضاف بر این لیلا پدرش علی حاتمی، کارگردان سرشناس سینمای ایران، و مادرش زری خوشکام، هنرپیشه سینما است.
لیلا حاتمی بازیگری منحصر بفرد در سینمای ایران است که هم در داخل و هم در خارج از کشور به عنوان نماد بازیگر زن سینمای ایران شناخته می‌شود.
در داخل کشور بعد از فیلم «لیلا» داریوش مهرجویی در سال ۱۳۷۵ به عنوان هنرپیشه‌ای توانا در سطح اول سینمای ایران مطرح شد و بعد از موفقیت جهانی فیلم «جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی در سال ۱۳۸۹ شمایل یک بازیگر موفق ایرانی در سطح بین المللی پیدا کرد. به همین دلیل در سال ۲۰۱۴ به عنوان یکی از اعضا هیئت داوران بخش مسابقه اصلی جشنواره کن (معتبرترین جشنواره سینمایی جهان) انتخاب شد.
در کارنامه بازیگری حاتمی به زحمت می‌توان انتخاب نادرست برای نقش‌آفرینی پیدا کرد، اما در یک سال اخیر ۲ انتخاب عجیب او پرسش برانگیز است؛ فیلم «مردی بدون سایه» و سریال «نهنگ آبی».
پخش سریال نهنگ آبی به کارگردانی فریدون جیرانی از سال گذشته در شبکه نمایش خانگی شروع شد و تا به امروز ادامه داشته است اما مخاطبان با آن چندان ارتباطی برقرار نکردند، نقش حاتمی در فیلم به عنوان یک زن معتاد، عاشق و تند‌خو هیچ خصوصیت خاص و منحصر به خود ندارد و به تعبیری می‌توان گفت در مدار کلیشه‌های معمول سینما و حتی تلویزیون ایران است.
حاتمی در فیلم «من» سهیل بیرقی هم نقش یک زن خلافکار و عصبی را بازی کرده بود ولی در آن فیلم کاراکتر او به درستی در مسیر فیلمنامه و پرداخت شخصیت آن شکل گرفته بود که اتفاقا این نقش به عنوان یک اجرا متفاوت در کارنامه بازیگری او ثبت شد و مخاطب یک روی دیگری از بازیگری را می‌دید که معمولا در فیلم‌های نماد زن معصوم، بی دفاع بود.
شاید برپایه همین نقش آفرینی حاتمی در فیلم «من» او را برای سریال نهنگ آبی انتخاب کرده‌اند اما شخصیت «آناهیتا» در این مجموعه اساسا بسیار قابل پیش‌بینی و شناخته شده است، مخاطب به سرعت رفتارها و واکنش‌های او را می‌تواند پیش‌بینی کند و حضور حاتمی در این نقش معمولی پرسش برانگیز است، نقشی که انگار خود بازیگر هم با آن هیچ ارتباطی برقرار نکرده است و این حس به مخاطب هم القا می‌شود.
لیلا حاتمی سابقه حضور در سریال‌هایی چون «کیف انگلیسی» و «پریدخت» را دارد که در هر ۲ سریال بسیار خوش درخشیده است و اتفاقا شاید به همین دلیل است که انتظار ما از او بسیار بیشتر از نقشی چون «آناهیتا» در نهنگ آبی است.
در سال گذشته لیلا حاتمی در فیلم «مردی بدون سایه» علیرضا رئیسیان هم بازی کرده بود که در جشنواره ملی فیلم فجر به نمایش درآمد، جدای از اینکه فیلم هیچ اتفاق خاصی در سینمای ایران نیست، منتقدان متفق القول به بازی بد حاتمی اشاره داشتند و نقش «سایه» در این فیلم هم از آن دست انتخاب‌هایی است که از لیلا حاتمی انتظار نمی‌رفت!
لیلا حاتمی کارنامه‌ای بسیار پربار در سینمای ایران دارد و هر سال یا هر ۲ سال یکبار فیلمی از او دیده‌ایم که همگان به بازی و نقش‌آفرینی درخشان او اذعان دارند مانند «من» ، «رگ خواب» ، «بمب؛ یک عاشقانه» ، «خوک» و … در همین چند سال اخیر.
لیلا حاتمی اعتباری برای خود در سینمای ایران به دست آورده است که حضور او در هر فیلمی به آن وجاهت و اعتباری می‌بخشد، حال با این اتفاقات و انتخاب‌های حاتمی یک روند نزولی در کارنامه او رقم خورده است، امید که این بازیگر توانا موقعیت به وجود آمده را درک کرده و باز با سخت‌گیری‌های همیشگی‌اش به دوران قابل دفاع گذشته برگردد، قطعا مخاطبان هم این دوره کوتاه افت بازیگری او را فراموش خواهند کرد.
لیلا حاتمی بازیگری منحصر بفرد در سینمای ایران است که هم در داخل و هم در خارج از کشور به عنوان نماد بازیگر زن سینمای ایران شناخته می‌شود.
در داخل کشور بعد از فیلم «لیلا» داریوش مهرجویی در سال ۱۳۷۵ به عنوان هنرپیشه‌ای توانا در سطح اول سینمای ایران مطرح شد و بعد از موفقیت جهانی فیلم «جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی در سال ۱۳۸۹ شمایل یک بازیگر موفق ایرانی در سطح بین المللی پیدا کرد. به همین دلیل در سال ۲۰۱۴ به عنوان یکی از اعضا هیئت داوران بخش مسابقه اصلی جشنواره کن (معتبرترین جشنواره سینمایی جهان) انتخاب شد.
در کارنامه بازیگری حاتمی به زحمت می‌توان انتخاب نادرست برای نقش‌آفرینی پیدا کرد، اما در یک سال اخیر ۲ انتخاب عجیب او پرسش برانگیز است؛ فیلم «مردی بدون سایه» و سریال «نهنگ آبی».
پخش سریال نهنگ آبی به کارگردانی فریدون جیرانی از سال گذشته در شبکه نمایش خانگی شروع شد و تا به امروز ادامه داشته است اما مخاطبان با آن چندان ارتباطی برقرار نکردند، نقش حاتمی در فیلم به عنوان یک زن معتاد، عاشق و تند‌خو هیچ خصوصیت خاص و منحصر به خود ندارد و به تعبیری می‌توان گفت در مدار کلیشه‌های معمول سینما و حتی تلویزیون ایران است.
حاتمی در فیلم «من» سهیل بیرقی هم نقش یک زن خلافکار و عصبی را بازی کرده بود ولی در آن فیلم کاراکتر او به درستی در مسیر فیلمنامه و پرداخت شخصیت آن شکل گرفته بود که اتفاقا این نقش به عنوان یک اجرا متفاوت در کارنامه بازیگری او ثبت شد و مخاطب یک روی دیگری از بازیگری را می‌دید که معمولا در فیلم‌های نماد زن معصوم، بی دفاع بود.
شاید برپایه همین نقش آفرینی حاتمی در فیلم «من» او را برای سریال نهنگ آبی انتخاب کرده‌اند اما شخصیت «آناهیتا» در این مجموعه اساسا بسیار قابل پیش‌بینی و شناخته شده است، مخاطب به سرعت رفتارها و واکنش‌های او را می‌تواند پیش‌بینی کند و حضور حاتمی در این نقش معمولی پرسش برانگیز است، نقشی که انگار خود بازیگر هم با آن هیچ ارتباطی برقرار نکرده است و این حس به مخاطب هم القا می‌شود.
لیلا حاتمی سابقه حضور در سریال‌هایی چون «کیف انگلیسی» و «پریدخت» را دارد که در هر ۲ سریال بسیار خوش درخشیده است و اتفاقا شاید به همین دلیل است که انتظار ما از او بسیار بیشتر از نقشی چون «آناهیتا» در نهنگ آبی است.
در سال گذشته لیلا حاتمی در فیلم «مردی بدون سایه» علیرضا رئیسیان هم بازی کرده بود که در جشنواره ملی فیلم فجر به نمایش درآمد، جدای از اینکه فیلم هیچ اتفاق خاصی در سینمای ایران نیست، منتقدان متفق القول به بازی بد حاتمی اشاره داشتند و نقش «سایه» در این فیلم هم از آن دست انتخاب‌هایی است که از لیلا حاتمی انتظار نمی‌رفت!
لیلا حاتمی کارنامه‌ای بسیار پربار در سینمای ایران دارد و هر سال یا هر ۲ سال یکبار فیلمی از او دیده‌ایم که همگان به بازی و نقش‌آفرینی درخشان او اذعان دارند مانند «من» ، «رگ خواب» ، «بمب؛ یک عاشقانه» ، «خوک» و … در همین چند سال اخیر.
لیلا حاتمی اعتباری برای خود در سینمای ایران به دست آورده است که حضور او در هر فیلمی به آن وجاهت و اعتباری می‌بخشد، حال با این اتفاقات و انتخاب‌های حاتمی یک روند نزولی در کارنامه او رقم خورده است، امید که این بازیگر توانا موقعیت به وجود آمده را درک کرده و باز با سخت‌گیری‌های همیشگی‌اش به دوران قابل دفاع گذشته برگردد، قطعا مخاطبان هم این دوره کوتاه افت بازیگری او را فراموش خواهند کرد.