در همین زمینه
شاید بسیاری از شما این داستان را شنیده اید که یک روز به مدیر یک مدرسه ابتدایی تلفن می شود و تماس گیرنده می گوید: ” آقای مدیر! پسرم امروز نمیاد مدرسه، چون مریضه”.
آقای مدیرمی گوید: “می توانم بپرسم با چه کسی صحبت می کنم؟”
و او جواب می دهد: “من بابامَم”!
این داستان به زیبایی سه باوری را خلاصه می کند که درباره بچه ها و دروغ هایشان داریم:
اول اینکه، بچه ها دروغ گفتن را بعد از وارد شدن به مدرسه ابتدایی یاد می گیرند؛
دوم اینکه، آن ها دروغ گوهایی ناشی هستند، چون ما بزرگترها به راحتی می فهمیم که آنها دروغ می گویند؛
وسوم اینکه، دروغ گفتن بچه ها در سنین کودکی ناشی از مشکل شخصیتی است و آنها به لحاظ آسیب شناسی در کل زندگی شان دروغ گو باقی خواهند ماند.
اما ۲۰ سال تحقیقات متخصصان نشان داده است که این سه باور کاملاً اشتباه هستند.
مطالعات محققان حوزه رشد به سرپرستی کانگ لی با بچه هایی از سراسر دنیا نشان می دهد که بدون در نظر داشتن سن، کشور و مذهب:
– ۳۰ درصد بچه ها در دوسالگی دروغ می گویند
– در سه سالگی ۵۰ درصد دروغ و ۵۰ درصد راست می گویند
– در چهار سالگی بیش از ۸۰ درصد و بعد از چهار سالگی اکثر بچه ها دروغ می گویند.
آقای مدیرمی گوید: “می توانم بپرسم با چه کسی صحبت می کنم؟”
و او جواب می دهد: “من بابامَم”!
این داستان به زیبایی سه باوری را خلاصه می کند که درباره بچه ها و دروغ هایشان داریم:
اول اینکه، بچه ها دروغ گفتن را بعد از وارد شدن به مدرسه ابتدایی یاد می گیرند؛
دوم اینکه، آن ها دروغ گوهایی ناشی هستند، چون ما بزرگترها به راحتی می فهمیم که آنها دروغ می گویند؛
وسوم اینکه، دروغ گفتن بچه ها در سنین کودکی ناشی از مشکل شخصیتی است و آنها به لحاظ آسیب شناسی در کل زندگی شان دروغ گو باقی خواهند ماند.
اما ۲۰ سال تحقیقات متخصصان نشان داده است که این سه باور کاملاً اشتباه هستند.
مطالعات محققان حوزه رشد به سرپرستی کانگ لی با بچه هایی از سراسر دنیا نشان می دهد که بدون در نظر داشتن سن، کشور و مذهب:
– ۳۰ درصد بچه ها در دوسالگی دروغ می گویند
– در سه سالگی ۵۰ درصد دروغ و ۵۰ درصد راست می گویند
– در چهار سالگی بیش از ۸۰ درصد و بعد از چهار سالگی اکثر بچه ها دروغ می گویند.
محققان بازی های حدس زدنی ای با بچه های سراسر دنیا انجام دادند. دریک نمونه از بچه ها خواستند که اعداد روی کارت ها را حدس بزنند و در صورت برنده شدن جایزه بزرگی بگیرند.