طنز- دلنوشته های یک مدیر مسئولِ عجیب ضد اختلاف طبقاتی !!

و تازه هیچکدام از اجناس فروشگاه ها عاشق چشم و ابروی تو نیستند که حتما آنها را تو انتخاب کنی. باید به عرضت برسانم همه آنها اشیائی بی جان هستند و هرکسی که چیزی بنام پول داشته باشد می تواند آن را بخرد.

” آن چشم های از حدقه بیرون زده و آن دهان باز همچون تونل کندوانت را جمع و جور کن. و هرگز به این فکر نکن که از من بپرسی چرا؟؟؟ لطفا برای خودت هم استدلال های منطقی و فلسفی نباف. چون در نهایت حق با من است.
تو چه در آن لحظه آنجا باشی و یا نباشی، به حال کسی فرق نمی کند. راستش را بخواهی اصلاً برای کسی مهم نیست بود و نبودت. چراکه اینجا یک مرکز خرید بزرگ و عمومی است. از آن در هزاران نفر می آیند و هزارانِ دیگر می روند. و تازه هیچکدام از اجناس فروشگاه ها عاشق چشم و ابروی تو نیستند که حتما آنها را تو انتخاب کنی. باید به عرضت برسانم همه آنها اشیائی بی جان هستند و هرکسی که چیزی بنام پول داشته باشد می تواند آن را بخرد.

بیا یک بار دیگر با هم مرور کنیم، تو هیچ برتری نسبت به هیچکس دیگری نداری. حتی اگر تحصیلات عالیه هم داشته باشی با این اوضاع بی سر و سامان این شهر قطعاً میز و منصب خاصی هم نداری که بخواهی فخرش ر ا به من بفروشی. حتی اگر هم ددی پولدار (ددی همان پدر باکلاس است) داشته باشی، مزیت محسوب نمی شود. چرا که ۹۹ درصد لاکچری های اینستاگرام دستشان تا زیر بقل در جیب همان ددی هاییست که  روزی فکر می کردند فرزندشان آینده دار و وارث تشکیلات و کسبشان خواهد شد، دریغ که جز دلقکی برای سرگرمی دیگران چیز دیگری نشدند.
هم اکنون و با وجود آنچه که خیلی صریح و رک به تو گفتم دختره ی دماغ عملی بی ریخت لطف کن وقتی داری تو مجتمع کورش با مامی جانت راه می روی، به اطرافت دقت کن که اینگونه بمانند یکی از مخلوقات چهارپای خداوند نروی در شکم ما. ضمناً آن پای درازت را از روی کفشم بردار تا فریاد سر نداده ام و انتقام تمام بدی های تاریخ را از تو نگرفته ام…. “