پایگاه خبری رسا نشر- نگاهش ماورای هر نگاهیست. و دستانش همیشه گرم و همچون حریر، گاهی که بی هوا نوازش می کند. آغوشش همیشه باز است و حتی اگر بار غمهای عالم را به دوش می کشد، باز هم لبخند از گوشه لبش نمی رود، زمانیکه خسته ایم. زمانیکه کم آورده ایم و آنگاه که ناملایمات روزگار جان بر لبمان آورده است. تنها یک ” نگران نباش عزیزم، خدا بزرگه” اش حل المسائل تمام مشکلاتمان می شود. کلامش و نگاهش پرفایده ترین مرهم دنیا می‌شود و درست انگار در همان لحظه باز هم از او زاده شدیم و جوانه امید در دلمان می‌روید. چه کسی در این سالها ما نا امیدان خسته و بی تاب را بارها و بارها به زندگی و ادامه دادن امیدوار ساخت، جز مادر؟!
مادر بودن، زن بودن انگار از همان اول قرار بوده سخت باشد. گاهی تلخ و درد آور باشد. اما شیرین و دلچسب. حتماً دیده اید که دنیا فاتحه ی فرزندی را میخواند و همه می گویند دیگر به بازگشتش امیدی نیست. اما مادر، مردانه می‌ایستد و تا جان در بدن دارد، جانش را در آغوش می کشد و هر کاری می کند تا زندگی را به او و او را به زندگی بازگرداند. مادر بودن این است! مادر شدن فرایند دارد، اما مادری مهریست که از روز اول خدا در نهاد زن قرار داد. تا جایی که لازم است فکر نکند، حسابگری و منطق را کنار بگذارد. منطق و عقل را بهانه نکند و سرتاپای وجودش عشق باشد، محبت و فداکاری. و چه کسی می تواند فقط یک روز از ایثار مادرانمان را جبران کند؟
زن بودن، معنای بزرگی دارد. معصوم ترین و مظلوم ترین بشر، که در هرکجای دنیا به نوعی درگیر با معضلاتیست و در طول تاریخ برای رهایی از آن جنگیده است. و شاید اگر نبود این خوی آزادگی و رهایی از قید و بندهای ضد انسانیت، همانی می شد که متحجران و فرصت طلبان می‌خواستند. زن می‌خواهد خودش باشد. نه اسباب بازی و سرگرمی هوس بازان و نه نقاب پوش پستوی خانه‌ها در حال کنیزی! شأن و کرامت زن به قدری بالاست که خداوند مهمترین وظیفه عالم را بر گردن او نهاده است. و آن چیزی نیست جز بقای نسل بشر ، تربیت و به بلوغ رساندن آن! .پس اجازه بدهید زنان خودشان را با معیارهای خوشان بسنجند، نه قوانین دست و پاگیر طالبان مسلکان!
سختی های امروزِ ایران ما اگرچه مردانه به نظر می رسد، اما زنان نیز این مشقت و رنج ها را به خوبی درک می کنند. و سنگینی این بار بر دوش مادران سرپرست خانواده و زنان خود سرپرست بیشتر از گذشته احساس می شود. پاندمی کرونا و مشکلات اقتصادی و معیشتی در زیر سایه ناکارآمدی دولت ها، گذران زندگی را برای همه سخت کرده است. مادر می‌داند که پدر نمی تواند از پس مخارج سنگین بر بیاید، هم آن غصه را دارد و هم از سختی و رنج فرزندانش عذاب می کشد. اما رسالتش امید است، باید بخندد و دم نزند. بقولی اگر خودش نپوشید و نخورد، برای فرزندانش کم نگذارد. خدا کند این روزهای بد، زودتر تمام شود یا دست کم اوضامان از این که هست بدتر نشود!
میلاد حضرت فاطمه (س)، روز زن و گرامیداشت مقام مادر بر همه زنان و مادران فداکار سرزمینم تبریک و تهنیت باد. آرزو می کنم که دنیا زنان را بیشتر ببیند و همه قدردان تلاش ها و از خود گذشتگی زنان در خانه و جامعه باشند. سلامتی، شادکامی و رسیدن به جایگاه واقعی آرزوی من برای تمام دختران و زنان دنیا. روزمان مبارک
شبنم حاجی اسفندیاری
