اگر من جای سید جواد هاشمی بودم دست به ترکیب فیلمم نمی بردم. آنهایی که دیروز به تن نیمه لخت او در فیلم اعتراض کردند، امروز به فیلمی کودکانه هجمه وارد کردند. و حتماً فردا روزی دیانت او را هم زیر سوال می برند.
پایگاه خبری رسا نشر – مهدی سوری : سید جواد هاشمی را از کودکی می شناسم. از فرهنگسرای ابوذر، محله امامزاده حسن! آنجا که معلم وار و رایگان به کودکان تئاتر آموزش می داد و من هم از قضا دورانی شاگردی اش را کردم. اتفاقاً آن وقت ها ظهر تابستان هم در استخر همان مجموعه به همراه مردم عادی شنا می کرد و کسی هم منعش نکرد! برای ما سید جواد هاشمی خاطره ساز بزرگی است. مگر می شود از دفاع مقدس و سینمای پر ابهت دهه هفتاد در ژانر جنگی یاد کرد و سید جواد را در بطن آن ندید؟
انگار حاشیه سازی و جدایی هم طیفان و دست کم آنان که گمان می کردند سید جواد هاشمی به دلیل اینکه مذهبی است و بچه جبهه و جنگ ، قطعاً باید مثل خودشان فکر کند! از جایی شروع شد که این هنرمند سینما و تلویزیون ایران، در مسیر فکری آنان و وارد بازی های کثیف سیاسی و انتخاباتی نشد! سید راه خودش را رفت. در هر نوع فیلم و سریالی که فکر می کرد شخصیت مناسبی دارد بازی کرد. از اخراجی ها تا زخم کاری. و حتی کارگردانی فیلم برای کودکان! شاید او یقین کرده بود کودکان پاک و معصوم از چند رنگی و ریا به دورند و ارزش دارد که برایشان کار ساخت.
به شخصه انتخاب جواد هاشمی را برای ساخت فیلم در ژانر کودک قابل ستایش می دانم. ژانر فراموش شده ای که در دو دهه اخیر کسی جرأت نمی کرد به سمتش برود. منِ دهه شصتی به خوبی به یاد دارم سینمایی که برای سن من فیلم می ساخت. از پاتال و آرزوهای کوچک تا دزد عروسک ها!! اما انگار از یک جایی به بعد ساختن این فیلمها جز دردسر چیز دیگری نداشت. شهامت سید جواد هاشمی برای احیای سینمای کودک و نوجوان نتنها ستودنی است ، بلکه باید دولت با تغییر در رویه فعلی خود، راه را برای ساخت فیلم های عروسکی و کودکانه باز کند و از هزکسی که وارد این عرصه می شود، تقدیر کند!
قدر مسلم رقص و آواز فیلم “شهر گربه ها” از برنامه های مشابه در سیما بیشتر نیست. فیلم کودکانه محیط شاد می خواهد! در دوران انیمیشن ها و فیلم ها پر قدرت جهانی که به آسانی و بصورت دوبله های جذاب در اختیار کودکان است، باید فیلمی را بسازید که بتواند کودکان را متقاعد به دیدن کند! کودکان حتی از بزرگترها سخت پسند تر هستند. به محض اینکه فیلم حوصله شان را سر ببرد، قید دیدنش را خواهند زد. این گیرایی و فضا در فیلم های قبلی سید جواد هاشمی و مخصوصا در سری فیلم های “آهوی پیشونی سفید” به خوبی دیده می شود. شهر گربه ها مجوز اکران دارد. هیچ تناقضی هم در دورنش نیست. منتها یک سری افراد معلوم الحال که برچسب مذهبی دارند، برای تخریب این کارگردان بهانه جویی می کنند. کمپین ۱۲ هزار نفری تشکیل می دهد و اگر تک تکشان را گیر بیاورید، متوجه می شوید کمتر از ۱۰ درصدشان فیلم را دیده اند. و مابقی فقط میرزا بنویس و دنبال روی یک سری افراد معلوم الحال هستند. اصلاً مگر در ایران چند درصد مردم سینما می روند؟ آن هم در دوران رکود سینمای کرونا زده؟ با همین استدلال ساده مشخص می شود که موج اعتراض به این فیلم مصنوعی و غیر واقعی است.
من جای سید جواد هاشمی بودم دست به ترکیب فیلمم نمی بردم. آنهایی که دیروز به تن نیمه لخت او در فیلم اعتراض کردند، امروز به فیلمی کودکانه هجمه وارد کردند. و حتماً فردا روزی دیانت او را هم زیر سوال می برند. برای انان که عادت به خرابکاری دارند باید گفت که دست از هنر و هنرمندان بردارید. خانه نشین کردن و فراری دادن هنرمندان افتخار نیست .