روحانی رفت. همانگونه که احمدی نژاد رفت. ابراهیم رئیسی آمد. و حال او کشوری را تحویل گرفت که صد برابر شرایط بدتری نسبت به ۸ سال گذشته دارد.
پایگاه خبری رسا نشر – پس از انتخابات خرداد، خورشید سرزمین ایران به سرعت باد و پشت سر هم طلوع کرد تا دولت پر حاشیه شیخ حسن روحانی پس از ۸ سال غروب کند و زمام امور جمهوریت به دست منتخب سیزدهم ملت ایران، سید ابراهیم رئیسی برسد. روحانی آنکه با محبوبیت ، شور و اشتیاق فراوان ملت برای انتخابش آمد و حال با نفرت و بلایای طبیعی و غیر طبیعی که همگان بر گردن او می بییند، رفت. او که مردمان نا امید ابتدای دهه نود را به تدبیر و امید دوباره با گردش کلیدش به خود مطمئن ساخت، اگرچه کاری را کرد که بیش از ۳۰ سال در جمهوری اسلامی تابو و ناشدنی انگاشته می شد. اما بخت بد امانش نداد و با وجود پیروزی دوباره بر کرسی ریاست جمهور در سال نود و شش ، آنقدر مشکلات و گرفتاری ها برای کشور به وجود آمد مردم را از خود عاصی و از انتخابش نادم و نالان ساخت. اکنون پس از ۸ سال سختی و مشقت مردم رفتنش را نعمت می دانند. خصوصاً که عملکردش در دوران همه گیری کووید ۱۹ را به مذاق ها خوش نیامد. تعداد زیادی از هموطنان بیمار، و تعدادی دیگر آرام خوابیده در گورستان! و مردم مدام فریاد زنند که واکسن چه شد؟
این بخشی ازتاریخ ایران است. بعدها در تاریخ ایران می نویسند که رئیس جمهوری آمد که شعار ها و وعده هایش با همه تفاوت داشت. مردم دوستش داشتند و فکر می کردند که تغییر امور در تدبیر اوست. ازآنچه بر او و مردم گذشت،نتیجه این شد که با رفتنش کسی ناراحت و دلتنگ او نخواهد شد. حسن روحانی رویای بزرگی بود برای مردمی که دوران احمدی نژاد کمی سختشان آمد. اما خبر نداشتند که زندگی سخت تر از این را هم به چشم خواهند دید. روحانی شور از دست رفته انتخابات ۸۸ را به جامعه باز گرداند. الحق برنامه و کارش درست بود. اما محاسباتش غلط از آب درآمد. ماحصل حضور هشت ساله او و وزرایش حتی اگر چندین تغییر و افتخار بزرگ به همراه داشت. اما در عمل با اتفاقات تلخ این سالهای اخیر و با افزودن بر مشکلات و سخت تر کردن زندگی ها به قدری عرصه را بر مردم تنگ کرد که شاید سالیان سال نشود از کارهای مهم دولتش نام برد!
روحانی رفت. همانگونه که احمدی نژاد رفت. ابراهیم رئیسی آمد. و حال او کشوری را تحویل گرفت که صد برابر شرایط بدتری نسبت به ۸ سال گذشته دارد. هرآنکس که فکر می کند با رفتن روحانی و آمدن رئیسی همه چیز به یکباره تغییرمی کند و اوضاعمان خوب می شود خیال خام بر سر دارد. کار رئیس جمهور سیزدهم به مراتب از تمامی روسای جمهور نظام سخت تر است. روحانی اگرچه کشور را در تنگنای مذاکره محدود کرد اما به نظر رئیسی راه او را نخواهد رفت. شاید او در سر به دنبال راه نجاتی برای رهایی از بن بستی است که چندسال اخیر کشور در آن گیر کرده است. اگر چه وی و جریان همسو با او مذاکره را رد نمی کنند. اما مانند روحانی انعطاف به خرج نمی دهند و در گرفتن منافع بیشتر و تضمین از طرف مقابل اتفاق نظر دارند. از اینرو باید دید رئیس جمهور جدید علاوه بر چشم های نگران و امیدوار مردم که به او دوخته شده اند برای برون رفت از این شرایط چه برنامه ای دارد؟ از آنجاییکه اکثریت جریانهای تاثیرگذار نظام با رئیسی همراه هستند و دو قوه دیگر نیز از نظر فکری با دولت همسو و همراهی دارند می توان گفت دست کم دولت جدید برای پیاده سازی برنامه هایش مشکلی در درون نظام نخواهد داشت. آرزو می کنم دولت جدید خالصانه و بدون هیچ خط کشی فکری و سیاسی فقط و فقط در راه رفع مشکلات موجود گام بردارد و به نظرم رئیسی نشان داده که در مقام عمل بیشتر یک خدمتگذار است تا نماینده یک حزب و جریان. برای رئیس جمهور جدیدمان و همراهان دولت سیزدهم آروزی موفقیت و سربلندی در این امر خطیر از خداوند منان خواستاریم.
ما در آن سالها چاره ای جز انتخاب روحانی نداشتیم. شاید اگر باز هم به سال ۹۲ بازگردیم همین کار را تکرار کنیم. اما نمی شود تلاشهای روحانی و وزرایش را نادیده گرفت. با شرایط بد ایران تحریمی، و اکنون ایران کرونایی شاید هر رئیس جمهور دیگری هم در رأس کار بود داستان به همین روال ادامه پیدا می کرد و حال روز ما هم …