آخرین یلدای قرن

یلدا شب خاطره هاست. سی امین روز از آذر ماه و ثانیه هایی که پایان پاییز برگ‌ریز را به آغاز زمستانی زیبا متصل می کند.  تا به یاد دارم یلدا همیشه خوش بود. حتی در ایام جدید! حتی بدون کُرسی و مَجمَعِ مِسی پر از آجیل و انار دانه دانه اش. یلدا همیشه زیباست به بلندای شبش..

یلدای امسال اما همچون به سیاق گذشته‌اش نیست. آن هم آخرین یلدای قرن!. دوستی و یک و نیم متر دوری، مَثَل جَدیدیست که کرونا بابش کرد. سالی که نکو نبود را نیز از بهارش دیدیم. نوروز امسال را بی آنکه دیدارها تازه شود و درآغوش عزیزان جای گیریم سپری شد. آنهم در تبعیدگاه قرنطینه خانگی و با ناقاره بد صدای مرگ !  ما که زنده ماندیم بهار و تابستان را اگرچه دیدیم و به پاییز رسیدیم اما در زیر لایه های ماسک های سفید احساس خفگی کردیم.
اکنون شهرهایمان را نه به نام تاریخی و پیشینه‌اش، بلکه با رنگ‌های زرد ، نارنجی و قرمز صدا می‌زنند. ابتدا شهر من را قرمز رنگ زدند. اما اکنون من ساکن شهری نارنجی‌ام . نارنجیِ در معرضِ خطرِ قرمز شدن! دو شب مانده به یلدا مردم شهرِ من در تدارک برگزاری شب نشینی‌ای هستند که اینبار مادربزرگ و پدربزرگ سفره دار آن نیستند. آن شب حتماً بساط انار، هندوانه و آجیل برپاست. حتماً بزرگترها حافظ می‌خوانند. اما بی آنکه عزیزانمان در کنارمان باشند. بی آنکه گرمای حضورشان را حس کنیم. چه می گویند؟ آهان، مجازی طور!
ما از خاطره دورهمی‌ها و حضور در مجالس مختلف ضربه‌های بدی خوردیم. از عروسی و عزا تا میهمانی خانوادگی. نتیجه‌اش شد غم فراغ بیش از ۵۰ هزار هموطن. و خانواده های داغداری که پشیمانند از حضور در جمعی که باعث تفریق و جدایی شد. می شود یلدا گرفت. میشود مراقبت کرد که میزبان یک میهمان بد بنام کووید۱۹ نبود. اینگونه که از رفتن به خانه های دیگران و شرکت در دورهمی ها بپرهیزیم. در خانه خودمان و با تعداد محدود شب نشینی کنیم. و علیرغم میل باطنی سلامتی اطرافیانمان را بخاطر یک شب به خطر نیندازیم تا یلدای سال بعد با آه و حسرت به قاب عکس عزیزی که دیگر نیست نگاه نکنیم.
و در پایان اما از کسانیکه در توانشان هست می خواهم به قدر وسع، مستمندان و افرادی که در این شرایط بد اقتصادی درامدشان کفاف تهیه مایحتاج یلدایی نمی دهد را دریابند و به فکر همنوعان خود باشند. کرونا به ما درس داد که با وجود این همه پیشرفت در علم و تکنولوژی چقدر ضعیف هستیم. فقیر و غنی در برابر این بیماری عاجزند! شاید کرونا آمده است تا کمی به خودمان بیاییم و نگاهمان را تغییر دهیم. با هم مهربان تر باشیم. اگر میخواهید یلدا را پاس بدارید، این فرصت را برای دیگران هم فراهم کنید تا آنها هم کمی شاد باشند و خوشی کنند.
آرزوی سلامتی و آرامش برای هموطنان عزیزم،
پیشاپیش یلدایتان مبارک …
شبنم حاجی اسفندیاری