پژوهشگران سوئدی، روش جدیدی را برای درمان آلزایمر ارائه داده‌اند که باور دارند تاثیر آن می‌تواند بیش از روش‌های دیگر باشد.به گزارش خبر فوری و به نقل از وب‌سایت رسمی دانشگاه اوپسالا، هنگام بروز بیماری آلزایمر، یک پروتئین، خوشه‌هایی را در مغز تشکیل می‌دهد و موجب می‌شود که فرد مبتلا به این بیماری، حافظه خود را از دست بدهد. گروهی از پژوهشگران “دانشگاه اوپسالا” (Uppsala University) سوئد، یک روش درمانی جدید ارائه داده‌اند که می‌تواند به تخریب عناصر سازنده این توده‌های پروتئینی کمک کند.
در بیماری آلزایمر، پپتید آمیلوئید بتا طی فرآیندی موسوم به “تجمع”، خوشه‌هایی را در مغز تشکیل می‌دهد. روش‌های درمان آلزایمر که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرند، تلاش می‌کنند تا این پیوند خوشه‌های عامل بیماری را از بین ببرند اما توانایی از بین بردن خوشه‌های کوچکتر را که شاید سمی‌تر باشند، ندارند.
روش درمانی پژوهشگران دانشگاه اوپسالا، پیوندهای خوشه‌ای را پیش از این که فرصت تجمع پیدا کنند، از بین می‌برد. بدین ترتیب، این روش درمانی می‌تواند امکان تشکیل همه انواع این تجمع‌ها را کاهش دهد.
پژوهشگران تا مدت‌ها بر این باور بوده‌اند که پپتید موسوم به “سوماتواستاتین” (Somatostatin) می‌تواند بدن را برای کاهش آمیلوئید بتا که تجمع را شکل می‌دهد، فعال کند اما پژوهشگران در گذشته نتوانسته‌اند از سوماتواستاتین به عنوان دارو استفاده کنند زیرا عمر آن در خون، بسیار کوتاه است و نمی‌تواند از سد خونی مغز عبور کند تا به محل تشکیل تجمع برسد.
“فادی روفو” (Fadi Rofo)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ما برای این که بتوانیم سوماتواستاتین را به عنوان یک درمان به کار بگیریم، آن را با نوعی پروتئین مخصوص حمل و نقل در مغز ترکیب کردیم. این کار به سوماتواستاتین امکان داد تا وارد مغز شود. این روش، بسیار موثر بود. هنگامی که از پروتئین استفاده کردیم، سوماتواستاتین توانست برای چندین روز در مغز باقی بماند و این موضوع برای ما شگفت‌آور بود.
پژوهشگران در این پروژه، بیشترین اثر را بر ناحیه “هیپوکامپ” مشاهده کردند که نخستین قسمت از مغز است که تحت تاثیر آلزایمر قرار می‌گیرد.
“گرتا هولتکویست” (Greta Hultqvist)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما امیدواریم که این روش، راهبردی هدفمند با عوارض جانبی کم باشد.
اگرچه این پژوهش روی موش‌ها انجام شده است اما پژوهشگران باور دارند که سوماتواستاتین، همین اثر را بر انسان نیز خواهد داشت و شاید موثرتر از بقیه روش‌های درمان باشد.
این پژوهش، در مجله “Theranostics” به چاپ رسید.