این همکاری که به طور رسمی دوشنبه در کنفرانس Ignite ۲۰۱۹ مایکروسافت در اورلاندو فلوریدا رونمایی خواهد شد، اولین مورد آزمایش یک فناوری جدید ذخیره‌سازی است که در نهایت می‌تواند برای قرن‌ها به محافظت از فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی هالیوود و همچنین بسیاری از اشکال دیگر داده‌ها کمک کند.
آنت راوسترون، محقق ارشد تحقیقات مایکروسافت در گفتگوی اخیر خود گفت: «شیشه، عمری بسیار طولانی دارد و هزاران سال دوام می‌آورد. این دیسک ذخیره‌سازی نیز از جنس و مبنای شیشه درست شده است. قطعه شیشه سیلیس که فیلم «سوپرمن» محصول سال ۱۹۷۸ روی آن ذخیره شده، به ابعاد هفت و نیم سانتیمتر در هفت و نیم سانتیمتر و با ضخامت دو میلیمتر است. این دیسک شیشه‌ای شامل ۷۵.۶ گیگابایت داده به علاوه کدهای فراوانی خطا است.»
ماکروسافت در همکاری با مرکز تحقیقات «اوپتوالکترونیک»(الکترونیک نوری) دانشگاه ساوتهمپتون در سال ۲۰۱۶ بررسی در مورد شیشه به عنوان یک وسیله ذخیره‌سازی را آغاز کرد.
هدف از این تلاش‌ها ، تحت عنوان پروژه سیلیس، یافتن یک وسیله ذخیره‌سازی جدید بهینه‌سازی شده برای آنچه که اهالی این صنعت آن‌ها را داده‌های سرد (داده‌هایی که به ندرت استفاده می‌شوند) می‌نامند، است. داده‌هایی که شاید برای ماه‌ها ، سال‌ها و یا حتی دهه‌ها مورد نیاز به دسترسی نیستند.
این فناوری برای داده‌هایی‌ست که نیازی به نگهداری آن‌ها در سِروِر نیست تا به صورت ۲۴ ساعته استفاده شوند، بلکه باید به صورتی که در معرض تخریب و فساد قرار نگیرند برای سالیان سال نگهداری و آرشیو شوند.
برَد کالر، مدیر بخش عملیاتی این پروژه در کمپانی وارنر به عنوان معاون ارشد آرشیوسازی بایگانی‌های جهانی و مهندسی رسانه این استودیو می‌گوید: «ماموریت ما حفظ این دارایی‌های اصلی به صورت پایدار و دائمی است و مادامی‌که استودیو سرمایه‌گذاری زیادی در بخش این آثار کلاسیک کرده، بسیاری از محتواهای دیگر به صورت مداوم در حال افزایش هستند که نیاز به ذخیره‌سازی دارند که شامل فیلم‌هایی که به صورت دیجیتالی فیلمبرداری شده‌اند و اپیزودهای تلویزیونی تا اشکال جدید سرگرمی همچون بازی‌های ویدیویی می‌شوند و همه این‌ها نیاز به ذخیره‌سازی برای سالیان طولانی دارند که حجمی عظیم را شامل می‌شود.»
او در ادامه توضیحات خود می‌گوید: «هر یک از این موارد در چندین مکان ذخیره می‌شوند. ما می‌خواهیم بیش از یک کپی و نسخه از این آثار داشته باشیم. و تا به امروز، وارنر بیشتر فیلم‌ها و نمایش‌های تلویزیونی خود را روی فیلم ذخیره می‌کند، حتی اگر آن آثار به صورت دیجیتالی فیلمبرداری شده باشند.»
ویکی کاف، مدیر ارشد فناوری وارنر هم تاکید می‌کند: «با پیشرفت‌های تصویری اخیر مانند ۴K و HDR، نیاز روزافزون به ذخیره‌سازی پتابایت (یک میلیون گیگابایت) وجود دارد و این کیفیت محتوایی است که با آن سروکار خواهیم داشت.»
وارنر مدت‌هاست که به دنبال فناوری‌های نوین ذخیره‌سازی بوده است به همین دلیل، برَد کالر به محض شنیدن در مورد فناوری جدید ذخیره‌سازی مایکروسافت، سراغ این کمپانی رفت.
پروژه «سیلیکا» یا همان دیسک‌های شیشه‌ای بر فناوری لیزر متکی است و مشابه کاربرد لیزر در جراحی‌های چشم است که در آن اشکالی هندسی را با لیزر می‌سوزانند که به «واکسل» هم معروف است که نوعی شبیه‌سازی گرافیکی است.
پس از ذخیره‌سازی داده‌ها به این روش، می‌توان با تابش نور روی دیسک شیشه‌ای و دریافت آن توسط میکروسکوپ (مانند داده خوان)، به آن دسترسی پیدا کرد.
با این وجود که پروسه فناوری ذخیره‌سازی «پروژه سیلیکا» تازه در اول راه خود است، به سرعت در حال ارتقا و بهینه‌سازی بیشتر است. پس از کپی فیلم «سوپرمن» روی این دیسک شیشه‌ای برای اطمینان از صحت آن، بیت به بیت همه داده‌هایش چک شد و همه‌چیز سرجایش بود و این فیلم سینمایی به آرشیو ذخیره‌ای کاملا ایمن برای نسل‌های بعدی منتقل شد.