کشور ما را چه می شود؟؟

چند روز است  که تا میخواهم درباره رخدادی مطلبی بنویسم، یک اتفاق و یک حادثه دیگر پیش می آید. سوختن پروانه های زیبای زاهدانی در آتش بی کفایتی مسئولین، تهدید به فیلتر اینستاگرام، درگیری نماینده سراوان در مجلس با کارمند و مراجعین گمرک، توهین به رئیس جمهور در مجلس هنگام دفاع از بودجه ۹۸، تکذیب خبر خبرگزاری ها پیرامون فوت آیت الله هاشمی شاهرودی و در آخر حادثه دلخراش واژگونی اتوبوس فرسوده و ترمز بریده دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات و فوت ۱۰ نفر در این حادثه . اگر خبرهای روز را پیگیری نمی کنید باید بگویم که بله همه ی این اتفاقات در یک هفته رخ داده است! شاید اگر این موضوع را برای یک فرد غیر ایرانی تعریف کنید باور نمی کند. که در یک کشور در طول کمتر از یک هفته این همه اتفاق بد رخ داده باشد. متاسفانه از این دست وقایع  برای مردم ایران عادی شده است. هر روز یک ماجرا. هر روز یک حادثه. و هر روز یک مشکل …

به راستی ما را چه می شود؟ به قول محمود احمدی نژاد چه خبرتونه؟؟ کسانی که این کشور را اداره می کنند بگویند چه خبر است؟ چرا تأسف و ناراحتی خوراک صبح تا شام مردم ما شده است؟؟  از سر صبح که در تاکسی می نشینی آه و ناله از دست مشکلات و گرانی هست تا آخر شب در تلویزیون، گفتگوهای خانوادگی و شبکه های اجتماعی. می گویند رسانه ها القاء نا امیدی می کنند. اما این گفته از اساس غلط است. رسانه ها فقط مسائل را بازگو می کنند. اگر در جامعه همه چیز گل و بلبل باشد و مردم در رفاه باشند قطعاً رسانه ای ها که بیمار نیستند دروغ بنویسند و همه چیز را بد جلوه دهند. حال مردم بد است.حال جامعه خراب است. و این روزها از زبان مسئولین فقط حرف شنیده می شود . و هیچ تغییری که بخواهد اندکی حال مردم را خوب کند دیده نمی شود.
الان که نزدیک به ساعت ۲۴ روز پنجشنبه ۶ دی ماه است، با خود گفتم تا حادثه و رویداد جدیدی رخ نداده است همین چند خط را بنویسم .باشد که روزی آمد،هفته ای سپری شد و هیچ اتفاق بدی در این کشور نیفتاد!!!