پزشکیان: مگر نمی‌گفتند برجام بد است خب جمعش کنند، اما مسائل را هم حل کنند/ اگر بخواهیم به توسعه و رشد برسیم باید با دنیا آشتی کنیم

دکتر مسعود پزشکیان، نایب رئیس مجلس قبل و نماینده‌ی مردم تبریز در مجلس فعلی در گفت‌وگوی خود ضمن اظهار نظر درمورد تاثیر حل مسائل بین‌المللی چون برجام و FATF بر مقابله با این پاندمی، به این سوال پاسخ داده است که آیا با او درمورد وزارت بهداشت یا کنترل کرونا صحبت و مشورتی شده است یا خیر؛ متن این گفت‌وگوی کوتاه را در ادامه می‌خوانید:

 با شما برای وزارت بهداشت یا برای مقابله با کرونا صحبت و مشورتی شده است؟

نه! بنظر من اصلا  درست نیست؛ دولت باید از نظر جهت‌گیری، سیاست و برنامه تیم همراهی درست کند تا آن ادعاها و شعارهایی که داده است را بتواند اجرا کند، ماهم کمک‌شان می‌کنیم که اجرا کنند. ولی نمی‌شود که مثلا بگویند معجونی تهیه می‌کنیم که باهم دعوا می‌کنند؛ دولت یکدست باشد و کارش را بکند اما شعارهایش را اجرا کند؛ یعنی اینها الان بیایند یک میلیون و دویست تا شغل و یک میلیون مسکن را ایجاد کنند، سفره‌ی مردم را رنگین کنند؛ برجام را که می‌گفتند بد و خراب است پاره کنند،FATF را امضا نکنند، اما مشکل مردم را حل کنند؛ حالا دیگر بهانه نیاورند که ما می‌خواستیم و آمریکا نگذاشت. همان راهی را که معتقدند می‌توانند بروند، بسرعت بروند و حل کنند، ماهم کمک‌شان می‌کنیم و کارشکنی هم نمی‌کنیم. اما فردا نیایند بگویند که «اینگونه بود و فلانی چنان و چنین کرد و…» شما می‌دانستید وضعیت چیست، برجام هم بد است، جمعش کنند و قاطع بروند بدنبال کاری که می‌خواهند انجام دهند. اما فردا دیگر بهانه نیاورند.

حل مشکل برجام و کلا مسائل خارجی و تحریم‌ها چقدر می‌تواند در حل مسائلی چون کرونا موثر باشد؟

بنظر من اگر بخواهیم به توسعه و رشد برسیم باید با دنیا آشتی کنیم. یک عده از این آقایان در مجلس می‌گفتند برجام بد است، من می‌گویم بد است؟! حالا پاره اش کنید، اما مسائل را هم حل کنید. مگر ادعا نمی‌کردند این دولت مسائل را به برجام گره زده؟ خب این دولت جدید به برجام گره نزند! گفت‌وگو نکند و پاره‌اش کند اما حل کند. ما فرصت نداریم، جوانان‌مان دارند پیر می‌شوند، بیکار و گرفتارند، از آن‌طرف هم فقر و گرسنگی و فساد و رانت و دزدی و رشوه و… تا دلتان بخواهد وجود دارد؛ خودشان هم که می‌گویند وجود دارد، خب درستش کنند. برجام را جمع کنند، نگویند حالا برویم گفت‌وگو کنیم، شما که می‌گفتید گفت‌وگو لازم نیست، پاره‌اش کنید اما مسائل را هم حل کنید؛ حل کنید! سفره‌ی مردم را هم رنگین کنید.

ما نمی‌گوییم این دولت بد است، این دولت خیلی هم خوب است؛ هر سیاستی را هم اجرا کند کمک می‌کنیم اما سفره‌ی مردم باید رنگین شود، مشکلات جوانان ما باید حل شود، رانت و رشوه و فساد و فرار مالیاتی و زمین‌خواری باید جمع شود و جمع شدن اینها سیستم و چارچوب می‌خواهد؛ با بگیر و ببند درست نمی‌شود. باید راه علمی را رفت و اینگونه حلش کرد.

نوع برگزاری انتخابات و پایین بودن مشارکت چقدر در بی‌اعتمادی جامعه و نگرانی‌اش نسبت به حل مشکلاتی چون کرونا موثر است.

بسیار زیاد! جامعه الان نسبت به ما، نسبت به حاکمیت نگاه خوبی ندارد؛ در مجلس هم به این موضوع اشاره کردم.

مملکت زمانی می‌تواند شکوفایی داشته باشد که تمام پتانسیل‌های ان را آزاد کنیم. همه‌ی پتانسیل‌های مملکت، یک جناح و یک دسته و یک حزب نیستند، یک نژاد و یک قوم نیست؛ ما زمانی می‌توانیم رشد کنیم و به سرعت پیش برویم که همه‌ی پتانسیل‌ها را در همه‌ی جناح‌ها و… آزاد کنیم تا آنها هم کمک کنند که مملکت به سمت پیشرفت حرکت کند.

چنین روندی با نگاه بسته امکان‌پذیر نیست. نگاه‌ها باید باز باشد و میدان برای اینکه همه اجازه‌ی رشد داشته باشند وسیع باشد. حالا اینها آمده‌اند و می‌گویند ما درست می‌کنیم، خب بفرما! از آنهای دیگر خواستند استفاده کنند، بکنند اگر هم نخواستند باید درستش کنند؛ که بنظر من به این سادگی نخواهند توانست. اگر همه در میدان نباشند، این جنگ بدتر از جنگ صدام است. زمان صدام امام می‌گفت بسیجی همه‌ی آن کسانی است که بالای ۱۸ و ۲۰ سال سن دارند و می‌توانند پای میدان جنگ بیایند. در این مملکت الان بسیجی برای حل مشکلات، همه‌ی آن جوانان و کسانی هستند که در این مملکت‌اند و می‌توانند برای این کشور کاری کنند. بسیجی یک گروه سازمان یافته‌ی اسم و رسم‌دار و تشکیلات‌دار نیست. همه‌ی کسانیکه در این مملکت می‌توانند خدمت کنند باید بسیجی‌وار بیایند و اجازه هم بدهند که اینها بتوانند برای مملکت کاری کنند. اگرنه اگر فکر کنیم که بسیج همان سازمان است و مملکت همین جناح و دسته است، من بعید می‌دانم که ما بتوانیم بر این مشکلات عظیمی که با آنها مواجهیم فائق بیاییم.

باید بسیجی‌وار همه‌ی مردم را به صحنه بیاوریم و از همه کمک بخواهیم تا مشکلات حل شود. اگر نه به این سادگی حل نخواهد شد. اینها [مسئولین] خودشان را با مشکل مواجه خواهند کرد؛ اما مشکل اینها مهم نیست، خطر این است که اسلام و دین و باوری که ما معتقدیم برتر است زیر سوال می‌رود؛ در عمل وقتی ما شکست می‌خوریم اعتقاد و باورمان را در مقابل جامعه و در مقابل دید جهانیان زیر سوال می‌بریم. خطر این بالاتر است از اینکه من پزشکیان یا آن آقایی که آنجاست شکست بخورد یا بدنام شود. مهم این است که ما باید کاری کنیم که مردم و کشور ما با عزت و قدرت به مراحل بالای تمدن، رشد، شکوفایی، آرامش و آسایش برسند. اگر نتوانیم این کار را بکنیم آبروی باورمان را می‌بریم، اگرنه رفتن آبروی من پزشکیان هیچ مهم نیست.