انتقال کرونا از طریق خانواده چهار برابر بیشتر از جامعه است
گروهی از محققان ایالاتمتحده که با همتایان سوئیسی خود کار میکنند، یک بررسی سرولوژیکی گسترده مبتنی بر جمعیت برای درک پویایی انتقال سندرم حاد تنفسی کروناویروس ۲ (SARS CoV-۲) عامل بیماری کووید- ۱۹ انجام دادهاند. از زمان ظهور این بیماری در ووهان چین، در اواخر دسامبر ۲۰۱۹، بیش از ۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان با سرعت بالایی آلودهشدهاند.
افراد در تماس خانگی با یک فرد آلوده، بیشتر در معرض خطر ابتلا به ویروس هستند. تحقیقاتی از این نوع که در مورد انتقال ویروس در تماسهای خانگی انجام میشود، در درک بهتر انتقال کووید-۱۹ حیاتی هستند.
در حال حاضر، تحقیقاتی که در مورد انتقال کووید-۱۹ در خانوادهها انجام میشود به تشخیص عفونتهای مبتنی بر تماس با استفاده از آزمایش واکنش زنجیرهای پلیمراز رونویسی معکوس (RT-PCR) بستگی دارد، روشی که میتواند وجود ماده ژنتیکی سارس-کوو-۲ (SARS-CoV-۲) را در سلولهای میزبان تشخیص دهد. در حال حاضر این رایجترین روش آزمایش است و معمولا با استفاده از نمونههای سواب بینی انجام میشود.
کسانی که در تماس با افرادی بودهاند که علائم خفیف دارند یا علائمی ندارند، ممکن است در آزمایش RT-PCR به دلیل بازه زمان محدودی که آزمایش ویروسی میتواند نتایج مثبتی داشته باشد، شناسایی نشوند. محققان این تحقیق توضیح میدهند که این محدودیتها ممکن است موارد خفیف یا بدون علامت واقعی را در بین تماسهای خانگی نادیده بگیرند و نرخ حمله ثانویه خانوار را اشتباه محاسبه کنند.
بررسیهای سرولوژیک، وجود آنتیبادی علیه سارس-کوو-۲ را در خون فرد جستجو میکند. محققان پیشنهاد میکنند که این شکل از آزمایش میتواند یک روش جایگزین موثر برای تشخیص شیوع ویروس در تماسهای خانگی باشد. برای اولین بار، این بررسیهای سرولوژیکی در مقایسه با آزمایش RT-PCR برای مدت طولانیتری نتایج مثبت را برای یک فرد آلوده به همراه دارد.
به تازگی متاآنالیز از تحقیقات نشان داده است که میزان عفونت خانوادگی، حدود ۱۷ درصد است؛ بنابراین، تحقیقات چندین جنبه را در تخمین میزان عفونت خانگی ازدستدادهاند.
این تحقیق برای روشن شدن قابلانتقال بودن عفونتهای بدون علامت و همچنین عفونت از طریق تماسهای خانگی و جامعه در بین بیماران مبتلابه کووید-۱۹ انجامشده است. محققان اظهار کردند: این امر به درک و طراحی روشهای کنترل شیوع عفونت کمک میکند.
این گروه تحقیقاتی گفتند: تحقیقات سرولوژیکی در شناسایی کلیه افرادی که قبلا آلودهشدهاند کمککننده خواهد بود.
این تحقیق روی افراد بین ۲۰ تا ۷۴ سال در ژنو (کانتون) سوئیس انجامشده است. در این تحقیق از ۱۰ هزار و ۵۸۷ نفر برای شرکت در نظرسنجی سرولوژی دعوتشده بود. از شرکتکنندگان خواسته شد که همه اعضای خانواده بالای پنج سال که در خانه باهم زندگی میکنند را در این آزمایش شرکت دهند. محققان از ژانویه ۲۰۲۰ تماسهای داخل خانه یا خارج از خانه در نظر گرفتند.
از همه شرکتکنندگان در تحقیق در مورد تماسهای خانگی و در مورد علائمی که ممکن است داشته باشند، ازجمله سرفه، تب، تنگی نفس، یا از دست دادن بویایی یا چشایی از ژانویه ۲۰۲۰ تا دو هفته قبل از آزمایش خون سرولوژی، سوال شد. برای همه شرکتکنندگان، آنتیبادیهای ضد سارس-کوو-۲ یعنی IgG با استفاده از آزمایشهای سنجش ایمنی جاذب مرتبط با آنزیم (ELISA) تشخیص داده شد.
این گروه، تعداد عفونتهای منتشر شده در خانوادهها را ارزیابی کرده و خطر انتقال آنها در داخل خانه و ارتباطات خارج از خانه را تخمین زده است.
نتایج تحقیق
در این تحقیق، درمجموع ۴۵۲۴ عضو خانواده پنج سال و بالاتر و ۲۲۶۷ خانواده بین آوریل و ژوئن ۲۰۲۰ شرکت کردند. سن متوسط ۵۳ سال بود و ۶.۵۳ درصد شرکتکنندگان زن بودند.
نتایج کلی:
۱- خطر عفونت در اثر تماس با یک فرد آلوده در منزل، ۱۷.۲ درصد بود.
۲- خطر عفونت در اثر تماس خارج از خانه ۵.۱ درصد بود.
۳- با افزایش سن، خطر ابتلا در تماس خانگی از ۷.۵ درصد در کودکان پنج تا ۹ ساله به ۳۰.۲ درصد در بین افراد بالای ۶۵ سال افزایش یافت.
۴- خطر عفونت در اثر تماس خارج از خانه در بین گروه سنی شاغل، افراد بین ۲۰ تا ۴۹ سال بیشتر بود.
۵- در تماسهای خانوادگی که ازنظر آنتیبادی مثبت بودند اما علائم کووید-۱۹ نداشتند، احتمال ابتلا آلودگی به یک عضو دیگر از خانواده به میزان ۷۴.۸ درصد کمتر در مقایسه با یک تماس مثبت دارای علائم بود.
این تحقیق نشان میدهد که خطر آلوده شدن به سارس-کوو-۲ پس از قرار گرفتن در معرض یک نفر از اعضای خانواده آلوده، چهار برابر بیشتر از تماس مثبت خارجی است. این گروه خاطرنشان کرد که کودکان کوچکتر در مقایسه با افراد مسن در معرض خطر کمتر آلوده شدن از تماسهای خانگی هستند و موارد بدون علامت نیز کمتر باعث گسترش عفونت در بین تماسهای داخل خانه میشود.
این تحقیق با عنوان “انتقال خانگی SARS-COV-۲: درآمدی از یک نظرسنجی سرولوژیکی مبتنی بر جمعیت” در سایت medRxiv (سایت مقالات در بخش پیش از چاپ) در دسترس است.