«حبیب محبیان» خواننده، آهنگساز، نوازنده و ترانه‌سرای سرشناس و صاحب سبک ایرانی بود که در دهه ۱۳۵۰ با آلبوم مرد تنهای شب به شهرت رسید.
«حبیب محبیان» چهارم مهرماه ۱۳۳۱ در تهران به دنیا آمد. در خانوادهٔ او، برادرانش نیز به موسیقی علاقه داشتند، اما تنها خود او به موسیقی حرفه‌ای روی آورد. دوران نوجوانی «حبیب محبیان» مصادف با پیدایش گروه بیتلز (به انگلیسی: Beatels) در دهه ۶۰ میلادی بود که باعث علاقه بیشتر او به موسیقی شد.
علی‌رغم تمایل سایر برادرانش به ویولن، علاقهٔ وی از ابتدا به گیتار بود. زیر نظر «مرتضی حنانه» به فراگیری اصول و ظرایف آهنگسازی روی آورد و به تعبیری می‌توان گفت که این «مرتضی حنانه» بود که قابلیت‌های صدا و دامنه و توانایی‌های حنجره او را شناخت.
بعد‌ها وی توانست به‌عنوان خواننده در تلویزیون استخدام شود. «حبیب بعد از ۲ سال از استخدام در رادیو و تلویزیون به خدمت سربازی رفت و در آنجا نیز خواننده باشگاه افسران بود.
تقریباً همزمان با فوت همسر اول «حبیب»، مادر او نیز، به علت حمله قلبی فوت می‌کند و این حوادث باعث می‌شود که در اولین آلبومش یعنی «مرد تنهای شب» که در سال ۱۳۵۶ انتشار یافت بیشتر آهنگ‌ها را به یادشان بخواند. این آلبوم یکی از بهترین‌های موسیقی پاپ دهه ۵۰ به شمار می‌آید.
آهنگ‌های «مادر» و «خرس کوکی» را به یاد مادرش و «شهلای من» و «نگاهم» را به یاد همسرش خواند. اگر بخواهیم چند قطعه ماندگار او را انتخاب کنیم به «مرد تنهای شب»، «شهلای من کجایی»، «بزن باران» و «قوی زیبا» می‌رسیم. بعید به نظر می‌رسد در این میان «خرچنگ‌های مردابی» از قلم بیفتد.
«حبیب محبیان» بعد از انقلاب ایران را ترک کرد و در سال ۱۳۶۴ در لس‌آنجلس در ایالات متحده آمریکا ساکن شد. او پس از خروج از ایران، دوازده آلبوم موسیقی منتشر کرد که همگی آن‌ها در همان سبک و سیاق کار‌های او جای می‌گرفت که به نوعی الهام گرفته از موسیقی بلوز به شمار می‌رفت.
«حبیب» در سال ۱۳۸۸ به ایران بازگشت، غربت امانش را بریده بود، می‌خواست در سرزمینش بخواند. «حبیب» در سال ۱۳۸۹ درخواست خود برای دریافت مجوز انتشار آلبوم را ارائه کرد و اعلام کرد که می‌خواهد در ورزشگاه آزادی تهران کنسرت برگزار کند.
در اولین و آخرین حضورش در یک مراسم رسمی پشت میکروفون رفت، خسته و ناامید بود، اما هنوز ایمانش را در دل داشت، «خوشحالم که برای اولین بار بعد از ۶ سال سکوت می‌توانم صحبت کنم، در درجه اول باید بگویم که من بدون گیتار فلجم»
«حبیب» مدت‌ها مبتلا به بیماری قلبی بود و در نهایت در ساعت ۹ صبح جمعه ۲۱ خرداد ۱۳۹۵ در ۶۸ سالگی بر اثر ایست قلبی در روستای نیاسته، کتالم، رامسر درگذشت.
«حبیب» در زمان حیات نتوانست مجوز برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم را در ایران دریافت کند. قطعه موسیقی«دیره» با تصویر و صدای نه چندان شفاف «حبیب» با صدای پسرش و سمیر زند و بعد از مرگش از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز انتشار گرفت.
در زمستان ۱۳۹۶ در پی سانحه نفتکش سانچی قطعه مرگ قو با صدای «حبیب» برای اولین بار از صدا و سیما به یاد جان باختگان سانچی پخش شد.
نظرات بسته شده است.